Καταπίστευμα

 

Καταπίστευμα.

Αναρωτιέμαι πόσοι από εσάς που θα διαβάσετε αυτή την ανάρτηση ξέρετε τη λέξη.

Εγώ δεν την ήξερα, τη συνάντησα σε ένα κείμενο, την έψαξα στο google και βρήκα τη σημασία της. Την ξαναξέχασα,  την ξαναβρήκα.

Με το φίλο μου τον Κορακιανίτη, με ευκαιρία τη μετάφραση ενός ποιήματος του Μπωντλέρ, μιλήσαμε για τον εξεζητημένο τρόπο που γράφουν μερικοί, χρησιμοποιώντας λέξεις σπάνιες.

Εγώ τη συνάντησα ξανά πριν λίγες μέρες και μου ήλθε συνειρμικά στο νου η λέξη «καταπέτασμα», όπως περιγράφει την συνειρμική αυτή λειτουργία ο Τζιάνι Ροντάρι στο βιβλίο του «Η γραμματική της φαντασίας», ένα απόσπασμα από το οποίο ανθολογείται σε κάποιο από τα βιβλία της γλώσσας του Λυκείου. Και βέβαια η φράση «έφαγε το καταπέτασμα» (εγώ παλιά, τώρα το έχω κόψει), όπου τη συναντάμε κυρίως.

Όχι, δεν θα σας πω τη σημασία, όσοι είστε περίεργοι να την γκουγκλάρετε, όπως έκανα κι εγώ.