Édouard Molinaro, Κακός μπελάς (L’ emmerdeur, 1973)

 

Édouard Molinaro, Κακός μπελάς (L’ emmerdeur, 1973)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Ο Λίνο Βεντούρα είναι εκτελεστής, τον έχουν πληρώσει να εκτελέσει έναν μάρτυρα. Ο Ζακ Μπρελ, ο γείτονάς του στο ξενοδοχείο, κάνει απόπειρα αυτοκτονίας γιατί τον παράτησε η γυναίκα του για τον ψυχίατρό της. Το μόνο που καταφέρνει είναι να σπάσει έναν νεροσωλήνα, να πλημμυρίσει ο τόπος νερά, και να αναστατώσει τον Λίνο Βεντούρα που όλη αυτή η φασαρία τον εμποδίζει να εκτελέσει το συμβόλαιό του. Ο Μπρελ του έχει γίνει τσιμπούρι, θα κάνει τα χίλια όσα για να τον ξεφορτωθεί, και το μόνο που καταφέρνει είναι να τον φορτώνεται όλο και περισσότερο.

  Βλοσυρός ο Βεντούρα, είναι ο κακός της ιστορίας, ενώ ο καλός είναι ο χαμογελαστός Μπρελ. Παίρνει τον οτοστοπατζή τον οποίο προσπερνάει ο Βεντούρα. Αμίλητος ο Βεντούρα, λαλίστατος ο Μπρελ.

  Πιθανότατα να έχω δει και άλλα έργα του Μολιναρό, όμως μόνο για το «Κλουβί με τις τρελές» έχω γράψει.

  Μου αρέσουν οι ταινίες που έχουν σοφιστικέ χιούμορ, σαν αυτές του Γούντι Άλεν, και αυτές με τις οποίες ξεκαρδίζομαι στα γέλια. Είδα να προχωράει η ταινία και εγώ να μη γελάω. Μα τι σόι κωμωδία είναι αυτή;

  Τελικά μοιάζει με το «Κλουβί με τις τρελές». Στο τέλος έχει ένα γρήγορο ρυθμό και ξεκαρδιστικά επεισόδια.

  Τέλος καλό όλα καλά, μια ακόμη επιβεβαίωση της παροιμίας.