Catulli carmina, μετάφραση

 Catulli carmina, μετάφραση

  Αφιερωμένη εξαιρετικά 

 

  Τώρα που πήραμε φόρα (όσοι διάβασαν τις δυο προηγούμενες αναρτήσεις μου καταλαβαίνουν τι λέω).

  Έχω μεταφράσει δέκα βιβλία, και κάποια άρθρα για το περιοδικό της οργάνωσής μας, τη Νέα Αριστερά (καμιά σχέση με την τωρινή). Ποίηση όμως;

  Διαβάζοντας την αυτοβιογραφία μου, που είπαμε την έγραψα είκοσι χρονών, βλέπω ότι μετέφερα αρκετούς στίχους από τα Catulli carmina του Καρλ Ορφ με τη μετάφρασή τους που είχα γράψει πάνω στο εξώφυλλο του δίσκου.

  Είχα και την περιέργεια:

  Ρώτησα και το chatgpt να μου πει πώς να χωρίσω μια σελίδα στα δύο, ώστε στη μια μεριά να γράψω το λατινικό και στην άλλη τη μετάφραση στα ελληνικά.

  Που είναι ποιητική, όχι κατά λέξη.

  Και μου είπε.

  Να το αποτέλεσμα:

 

Eis aiona Tui sum Tui sum, o mea vita Eis aiona, eis aiona   Tu mihi cara Mi cara amicula Corculum es!   Tu mihi corculum Corcule, corcule Dic mi, dic mi, te me amari.   O tue oculi Ocelli lucidi Fulgurant efferunt Me velut specula   Specula, specula tu mihi specula.   O tua blandula Blanda blandicula Tua labella   Cave cave Cave cavete   Ad ludum prolectant   Cave, cave, Cave cavete   O tua lingula Lingula lingula Usque perniciter Vibrans ut vipera   Cave, cave, cave cavete Cave mea viperam Nisi te mordet   Morde me, morde me Basia me basia me Ah! O tuae mammulae Mammae molliculae Dulciter turgidae Gemina poma!   A, mea manus es cupida   O vos papillae Horridulae!   Manus est cupida Illas prensare Suave lenire Vehementer presnare   O tua mentula Cupide saliens Peni peniculus Cupide saliens Velus pisciculus   Is qui desiderat Tua fonticulam   Mea manus est cupida Illam raptare Pedulanti manicula!   Tu es Venus Tu es Venus   O me felicem O me felicem   In te habitant Omnia gaudia Omnes dulcidines Omnes voluptas In tuo ingente amplexu Tota est mihi vita   O me felicem!   Eis aiona, eis aiona!   Eis aiona O res ridicula Immensa stultitia   Nihil durare potest tempore perpetuo. Cum bene sol nituit redditur oceano Decrescit Phoebe Quam modo plena fuit Venerum feritas Saepe fit aura levis Tempus tempus Tempus amoris Cubiculum non est. Sublata lucerna Nula est fides Perfida omnia sunt O vos brutos, Vos stupidos Vos stolidos   Laternari Tene scalam! Audite ac videte Catulli carmina   Audiamus Catulli carmina   Odi et amo   Quare id faciam Fortase requiris Nescio, sed fieri sentio Ed excrusior

Εις αιώνα Σ’ αγαπώ Είμαι δικός σου, ζωή μου Εις αιώνα, εις αιώνα   Ω συ αγάπη μου Γλυκιά καρδούλα μου Ω πως σ’ αγαπώ   Ω συ καρδούλα μου Γλυκιά αγαπούλα μου Πες μου το, πες μου το Πως και συ μ’ αγαπάς.   Ω μάτια σπινθόβολα Μάτια που αστράφτουνε Φέγγουνε, λάμπουνε Και με καθρεφτίζουνε   Φέγγουνε, λάμπουνε, Και με καθρεφτίζουνε   Ω τα χειλάκια σου Πόσο μ’ αρέσουνε Σαν με φιλούνε   Πρόσεχε, πρόσεχε, Έχε το νου σου   Τον πόθο ανάβουνε   Πρόσεχε, πρόσεχε Έχε το νου σου   Ω η γλωσσίτσα σου Γλώσσα γλωσσούλα σου Γρήγορα πάλλεται Σαν να ’ταν έχιδνα   Πρόσεχε πρόσεχε, έχε το νου σου Μήπως η έχιδνα Μη σε δαγκώσει   Ας με δαγκώσει, ας με δαγκώσει Φίλα με, φίλα με Α! Ω τα βυζάκια σου Άπειρη η γλύκα τους Γλυκά φουσκώνουνε σαν δίδυμα μήλα   Ω πόσο θα ’θελα   Ω πως ριγούνε Οι ρόγες τους   Ω πόσο θα ’θελα Να τα χουφτιάσω Γλυκά να σφίξω Μ’ ορμή ν’ αρπάξω.   Ω, η γενειάδα σου. Ορθή απ’ τον πόθο της Είν’ η ψωλούλα σου Ορθή απ’ τον πόθο της Σαν αγγουράκι   Να πιει πόσο θα ’θελε Από την πηγούλα σου   Ω πόσο θα ’θελα Να την αρπάξω Ριγάει το χέρι μου   Αφροδίτη Αφροδίτη   Τι ευτυχία Τι ευτυχία   Σε σένα βρίσκονται Όλες οι χάρες Όλες οι γλύκες Και οι ηδονές Στη φλογερή αγκαλιά σου Είναι κλεισμένη η ζωή μου όλη   Τι ευτυχία   Εις αιώνα, εις αιώνα   Εις αιώνα Ω τι ρεζίλι Βλακεία άπειρη   Τίποτα δεν μπορεί Να ζει Για πάντα. Ο ήλιος που λάμπει Βουλιάζει στο πέλαγος Τ’ ολόγιομο φεγγάρι Αρχίζει και λιγαίνει. Κατακαθίζει Ο άνεμος του πάθους Ο χρόνος, ο χρόνος Κρεβάτι του έρωτα Ποτέ δεν είναι. Αγάπη πιστή Δεν είναι καμιά. Άπιστες όλες τους είναι. Ω, σεις ανόητοι Ω, ξεροκέφαλοι Ω, πεισματάρηδες   Πυρσοφόροι Για σταθείτε Ακούσετε και δείτε Τα τραγούδια του Κάτουλου   Ας ακούσουμε λοιπόν Τα τραγούδια του Κάτουλου.   Αγαπώ και μισώ   Ίσως να ρώταγες, Τι τάχα να ’κανα Δεν ξέρω. Το βλέπω όμως Και υποφέρω…