Liliana Cavani, Πέραν του καλού και του κακού (Al di là del bene e del male, 1977)

 Liliana Cavani, Πέραν του καλού και του κακού (Al di là del bene e del male, 1977)

 

  Πάλι θα μιλήσω για τις συμπτώσεις.

  Ανεβάζω στο amazon το «Rereading Nietzsche» που μου μετέφρασε μια τεχνητή νοημοσύνη και το επιμελήθηκα εγώ με μια άλλη. Ξαναβλέπω την ταινία του Robert Bresson «Το δράμα μιας όμορφης» (1969) όπου πρωταγωνιστεί η Ντονιμίκ Σαντά, ψάχνοντας για μια ταινία που να ξεκινάει από το τέλος. Διαβάζοντας το βιογραφικό της στη βικιπαίδεια έπεσα πάνω στην ταινία, και είπα να τη δω. Πριν έξι μήνες είδα την ταινία του Júlio Bressane, «Μέρες του Νίτσε στο Τορίνο» (2001) ενώ πριν δέκα χρόνια είδα την ταινία του Pinchas Perry, Όταν έκλαψε ο Νίτσε (2007).

  Στην ταινία βλέπουμε το μοτίβο «Μια γυναίκα δύο άντρες». Οι άντρες είναι ο Νίτσε και ο  φίλος του ο Πάουλ Ρέε, και η γυναίκα η Λου Αντρέας-Σαλομέ.

  Από ό,τι είδα στην ταινία, μόνο ο Ρέε την πήδηξε. Συνέζησε μαζί της στο Βερολίνο όπου σπούδασε γιατρός. Αλλά του την έκλεψε ο Andreas, εξ ου και το επώνυμό της Lou Andreas-Salomé. Το είδα στην ταινία, δεν το πίστευα, το διάβασα τώρα στο βιογραφικό της, την παντρεύτηκε μετά από επιμονή του χωρίς να έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι ο Ρέε έγινε ομοφυλόφιλος, ενώ ένας βιογράφος του Νίτσε λέει ότι ο θάνατός του, στα 51 του χρόνια, που γλίστρησε και έπεσε σε γκρεμό, ήταν στην πραγματικότητα αυτοκτονία. Έγραψε δύο βιβλία νέος, και μετά ασχολήθηκε με το επάγγελμά του, γιατρός. Όσο για τη Λου Σαλομέ, νομίζω οι περισσότεροι την ξέρουν σαν γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Νίτσε και όχι σαν συγγραφέα και ψυχαναλύτρια, που σχετίστηκε και με άλλους διάσημους της εποχής της.

  Έμαθα πράγματα που δεν τα ήξερα, παρόλο που μαθητής διάβασα πάνω από δυο φορές τη βιογραφία του Νίτσε από τον Σαρλ Αντλέρ και φοιτητής του βιογραφία του από τον Ντανιέλ Αλεβύ.

  6,3 η βαθμολογία της, νομίζω την αδικεί.