Μανιάτης

Ένας μανιάτης μπορεί να γράφει κριτικές μαντινάδες. Οι μανιάτες ως γνωστόν κατάγονται από την Κρήτη, και για να αποφύγουν την καταπίεση των τούρκων κατέφυγαν στη Μάνη. Όμως ένας Γιάννης Μανιάτης τι μαντινάδες μπορεί να γράψει;
Προφανώς μπορεί να γράψει. Πιστεύω ότι κάποιος προπάππους του ήταν μανιάτης και στη συνέχεια το προσωνύμιο καταγωγής έγινε επώνυμο. Αν μπει καμιά φορά στο blog ο φίλος μου καθηγητής λαογραφίας Μανόλης Σέργης μπορεί να το επιβεβαιώσει με comment. Έτσι η μαντινάδα βρίσκεται μέσα στα γονίδιά του (δεν ξέρω ακριβώς σε ποιο χρωμόσωμα και σε ποια θέση, αλλά δεν έχει και μεγάλη σημασία). Δείτε ένα δείγμα γραφής του.

"Ίντα πάθε ο χάροντας σαν βγήκε ένα βράδυ/
για τραβεστί τον πέρασαν που λάμπει στο σκοτάδι/
και από τότε τριγυρνά όσο κρατεί η μέρα/
μα για καλό και για κακό έμαθε και φλογέρα/


Απ' τα μικράτα μου θωρώ λογής τέτοια σκαρώνω/
όταν σε κέφι βρίσκομαι και το ποτήρι υψώνω"

Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να απολογηθώ, Κρητικός, με δυο βιβλία για την Κρήτη, λυράρης και χορευτής να μην έχω φτιάξει ακόμη κατηγορία με μαντινάδες. Ξεκινάω από σήμερα. Και για να μη μείνω μόνο με τις μαντινάδες, παραπέμπω στις δημιουργίες «Μόνο σε παραδοσιακό στίχο» στις «Λογοτεχνικές σκυταλοδρομίες» στο forum του lexima. Εκεί είχαμε μια σπαρταριστή συζήτηση μέλη του Λέξημα, αυτοί με τα ψευδώνυμά τους, εγώ καμαρώνοντας με φαρδύ πλατύ το όνομά μου. Δεν θα αποκαλύψω τα ονόματά τους, γιατί είμαι τάφος. Θα δώσω μόνο λίγες ενδείξεις για έναν απ’ αυτούς (αν θέλετε και για κάποιους άλλους που ξέρω, ευχαρίστως) όπως έκανα και με τη φίλη μου την Ελένη τη Γκίκα. Αλλά μου ήλθε μια καλύτερη ιδέα, θα το θέσω σαν αίνιγμα: Ποιος νομίζετε ότι κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο που παραπέμπει σε κάποιον άνεμο; Όποιος το βρει πρώτος θα του κάνω δώρο ένα αντίτυπο από το βιβλίο μου «Η λαϊκότητα της Κρητικής Λογοτεχνίας». Και, παράκληση, στα comments ρίχνετε και καμιά μαντινάδα.