Ευχαριστώ την Αγγελική και τη Μαρία για την πρόσκληση στα Πέντε. Έκανα αποχή από blog και παρέες για τις εξετάσεις μου για ένα μήνα περίπου. Πριν λίγο έκανα μια ανάρτηση - σχόλιο για αυτές τις εξετάσεις, είναι 2.05 μετά τα μεσάνυχτα, και μάλλον πρέπει να γράψω τα πέντε με την τεχνική του ελεύθερου συνειρμού, στα γρήγορα.
1. Είμαι μεταφυσικά απαισιόδοξος. Ο κόσμος είναι χωρίς νόημα. Κι αν υπάρχει ένα νόημα μας διαφεύγει, όπως διαφεύγει από το κατσικάκι το νόημα της ζωής του. Το ξέρει όμως το τσομπάνος.
2. Είμαι ιδιοσυγκρασιακά απαισιόδοξος. Το ποτήρι το βλέπω πάντα μισοάδειο, όχι μισογεμάτο.
3. Χρειάζομαι αντίβαρο στην απαισιοδοξία μου. Γι αυτό μου αρέσουν οι αστείες ιστορίες, οι κωμωδίες, οι πλάκες και τα ανέκδοτα. Το ίδιο και οι άνθρωποι που έχουν χιούμορ. Γι αυτό μου αρέσει ο Αριστοφάνης, ο Μολιέρος, ο κωμωδιογράφος Σαίξπηρ, η Πάπισσα Ιωάννα, ο Καλός στρατιώτης Σβέηκ (σε μια εγχείρηση, φοιτητής, τον χρησιμοποίησα για παυσίπονο) και η Μητέρα του σκύλου. Γι αυτό μου αρέσουν ο Χοντρός και ο Λιγνός και ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Γούντι Άλλεν, ο Μπαντ Σπένσερ και ο Τέρενς Χιλ. Γι αυτό μου αρέσει το Παρά Πέντε.
4. Σε μια ζωή χωρίς νόημα, μπορούμε άραγε εμείς να της δώσουμε νόημα; Εννοώ νόημα που να μην είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά. Για τον Τσε είχε νόημα, για τη γενιά του Πολυτεχνείου είχε νόημα. Και για τους Καμικάζι των δίδυμων πύργων είχε νόημα. Αυτοί όμως πέθαναν πεπεισμένοι ότι θα πάνε στις αγκάλες του Αλλάχ. Γι αυτό θαυμάζω περισσότερο τον Σουκατζίδη και τον Μπελλογιάννη, και όλους τους αριστερούς αγωνιστές που πέθαναν για ένα καλύτερο κόσμο, ξέροντας ότι εκεί πάνω δεν τους περιμένει καμιά ανταμοιβή, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει το "εκεί πάνω", ενώ τα σκουλίκια εδώ κάτω είναι μια αμείλικτη βεβαιότητα.
5. Για μένα το νόημα της ζωής είναι οι μικροχαρές της, που μας κάνουν να ξεχνάμε ότι σε τελευταία ανάλυση η ζωή είναι χωρίς νόημα, αλλά δυστυχώς όχι χωρίς τέλος. Μια καλή παρέα, ένα καλό βιβλίο, μια καλή ταινία, μια καλή μουσική. Ο γιος μου. Ο έρωτας (απόψε πετάει, τώρα θα έχει φτάσει). Το παγωτό καϊμάκι και οι κρητικές καλλιτσούνες. Οι σοκολάτες (σου 'ρχομαι το Σάββατο Ελένη, ελπίζω να έχουν περισσέψει).
Α, ναι, και ο Μαλεβιζιώτης.
Λοιπόν Θοδωρή και Ελένη, σειρά σας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
5 comments:
Φίλτατε Μπάμπη,
Προτιμώ να μη γράφω προσωπικά ζητήματα στο διαδίκτυο. Σε ευχαριστώ όμως για την ευγενή σου πρόσκληση.
Ελπίζω να συναντηθούμε σύντομα.
Ναι, κι εγώ -ως φύσει απαισιόδοξο άτομο- έχω καταλήξει ότι το μόνο νόημα της ζωής είναι απλά να την ευχαριστηθείς, με μικρές απολαύσεις που ίσως τελικά να μην είναι όσο ασήμαντες φαίνονται.
μαρία και μπάμπη, είμαι φύσει απαισιόδοξη αλλά προσπαθώ να γίνομαι θέσει αισιόδοξη
το παιχνίδι με το πέντε μου αρέσει...
νιώθω ότι μπορεί να με έχουν φασκελώσει μικρή, και μάλλον μου λείπει το φασκέλλωμα,
διότι όπως εσείς λέτε 'είμαι φυσει απαισιόδοξη', εγώ λέω
'είμαι φύσει και θέσει ενοχική'
1. δεν είμαι καλή νοικοκυρά γιατί κάθομαι στο διαδίκτυο
2. δεν είμαι καλός επιστήμονας γιατί δεν αφιερώνω περισσότερο χρόνο στη δουλειά μου
3. κάποιοι που με θεωρούν καλή σε κάποιο τομέα, με κάνουν και σκέφτομαι: ωχ, πώς τα κατάφερα και τους ξεγέλασα'
4. θέλω όμως οι άλλοι να είναι κοντά μου, και νομίζω ότι το προκαλώ κι αυτό δεν είναι τίμιο
5. το πέντε δεν το ξέρω, οπότε ελένη 'πάρε πέντε' που λέγαμε, και ορίστε μπάμπη, εξετέλεσα το καθήκον μου με μιαν ανάσα!
τρομάρα μου και
καλημέρα σας!
Ελένη μου, αυτό πρέπει να το αναρτήσεις στο δικό σου blog, και όχι σαν comment στο δικό μου. Πάντως έτσι κι αλλιώς θα σε πάρουνε χαμπάρι. Δεν έχεις καταλάβει ότι αυτοψυχαναλυόμαστε τσάμπα;
Post a Comment