Gholam Reza Ramezani, Hayat

Gholam Reza Ramezani, Hayat (2005)

http://www.imdb.com/name/nm0708214/
http://www.dotgrex.com/kinderfilmfest/2005/English/Journalists/int-483.html
http://davidblogstars.blogspot.com/2011/03/gholam-reza-ramezani-hayat-aka-children.html

Η ταινία έχει ως θέμα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα μικρό κορίτσι στις σπουδές του. Η Χαγιάτ πρέπει να περάσει σε κάποιες εξετάσεις, γιατί αλλιώς ο πατέρας της δεν θα την αφήσει να συνεχίσει το σχολείο. Την ημέρα των εξετάσεων αρρωσταίνει ο πατέρας της, και η μητέρα της τον πηγαίνει στο νοσοκομείο. Η Χαγιάτ πρέπει να αφήσει κάπου το μωρό για να πάει στο σχολείο. Δεν βρίσκεται κανείς να το αναλάβει, ούτε ο αδελφός της, που και αυτός είναι μαθητής. Μια φίλη της προθυμοποιείται να το κρατήσει, αλλά πρέπει να ζητήσει την άδεια από τη μητέρα της. Τη συμβουλεύει να πει ψέματα, ότι έχει κάποια δουλειά. Αυτή λέει την αλήθεια για τις εξετάσεις, με αποτέλεσμα η μητέρα της φίλης της να αρνηθεί, αφού της κάνει πρώτα ένα κήρυγμα ότι τα κορίτσια δεν πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο αλλά να μαθαίνουν να μαγειρεύουν, να πλέκουν, να κεντούν, να κάνουν δουλειές του σπιτιού, πράγματα που θα κάνουν τον άντρα τους ευτυχισμένο.
Το αφηγηματικό ενδιαφέρον δομείται πάνω στο σασπένς: θα τα καταφέρει το κορίτσι να φτάσει έγκαιρα στο σχολείο; Πολλές ιρανικές ταινίες στηρίζονται πάνω σε ένα παρόμοιο σασπένς, όπως το «Πιθάρι» και το «Κλειδί» του Ebrahim Forouzesh, «Ο Βούδας κατάρρευσε από ντροπή» της Hana Makhmalbaf, το «Άσπρο μπαλόνι» και ο «Καθρέφτης» του Jafar Panahi, ο «Ποδηλάτης» του Mohsen Makhmalbaf, και θα υπάρχουν ασφαλώς και άλλες που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή.
Το τέλος είναι πολύ ευφάνταστο. Ο δάσκαλος είχε αρνηθεί στη Χαγιάτ να φέρει το μωρό στην τάξη, γιατί θα έκλαιγε και θα ενοχλούσε τις άλλες μαθήτριες που θα έγραφαν το διαγώνισμα. Αφού κάνει και άλλες αποτυχημένες προσπάθειες να το αφήσει κάπου, βρίσκει τελικά τη λύση. Το βάζει σε μια κούνια α λα αιώρα, στηριγμένη ανάμεσα σε δυο δέντρα. Τη μεριά που δείχνει προς το σχολείο τη δένει με ένα σκοινί, την άλλη άκρη του οποίου την περνά κρυφά μέσα από το παράθυρο. Όταν το μωρό αρχίζει να κλαίει μια συμμαθήτριά της που είναι δίπλα στο παράθυρο τραβά το σκοινί και έτσι νανουρίζεται το μωρό. Η δασκάλα που έφερε τα θέματα και ο δάσκαλος του σχολείου το ανακαλύπτουν, μαζί με μας, που μέχρι εκείνη τη στιγμή βλέπαμε το σκοινί και δεν καταλαβαίναμε τι ρόλο έπαιζε. Η ταινία τελειώνει με τη δασκάλα να τραβάει αυτή το σκοινί, ώστε οι μαθήτριες να γράφουν απερίσπαστες.
Ήταν μια πάρα πολύ ωραία ταινία, που την απόλαυσα.