Fatih Akin, Kebab connection

Fatih Akin, Kebab connection (2004)

  Αφού είδαμε τη «Μαχαιριά» είπαμε να δούμε και την «Σύνδεση με το Κεμπάμπ». Πρόκειται για μια χαριτωμένη αισθηματική κομεντί που μας άρεσε πολύ. Ο Ίμπο είναι μια μη παθολογική εκδοχή του Μπρους Λη, του Μπρους Λη στον οποίο αναφέρεται ο Μανόλης Πρατικάκης στο ομώνυμο διήγημα της συλλογής «Σύνδρομο fregoli». Όπως και ο Μπρους Λη του Πρατικάκη, έτσι κι αυτός είναι παθιασμένος με τις πολεμικές τέχνες και φανατικός θαυμαστής του Μπρους Λι, χωρίς όμως να φτάσει στο σημείο να πιστέψει ότι είναι η μετενσάρκωσή του.

Στην αρχή της ταινίας βλέπουμε δυο άντρες να παλεύουν με κουνγκ φου. Το «εφέ του απροσδόκητου» που ακολουθεί είναι αντιγραμμένο από μια ταινία με τον Πήτερ Σέλερς, δεν θυμάμαι ποια: δεν πρόκειται για πραγματική πάλη αλλά για ένα διαφημιστικό σποτ. Αυτό που διαφημίζεται είναι το μαγαζί του θείου του Ίμπο (υποκοριστικό του Ιμπραήμ), κάτι σαν τη δική μας ψησταριά. Ο θείος είναι αγανακτισμένος, δεν του αρέσει η διαφήμιση, έλα όμως που αρέσει στο κοινό και κατακλύζουν το μαγαζί του!

Απέναντι είναι η ταβέρνα ενός έλληνα, Taverna bouzouki. Ο ανταγωνισμός είναι δεδομένος, το ίδιο όμως και οι σχέσεις καλής γειτονίας. Ο έλληνας ιδιοκτήτης θα φέρει τα μεζεδάκια του στη δεξίωση που γίνεται στο γάμο του ανιψιού. Αλλά για να φτάσουμε στο γάμο θα περάσει από πολλές δοκιμασίες το ζευγάρι, δοκιμασίες που θα δοκιμάσουν και τη σχέση τους.

Η κομεντί είναι με «θέση». Ο Ακίν σατιρίζει τις ξεπερασμένες νοοτροπίες της παλιάς γενιάς των μουσουλμάνων μεταναστών στη Γερμανία. Τι, θα παντρευτεί ο γιος του μια άπιστη; Όμως ο ταξιτζής πατέρας είναι που θα τη μεταφέρει στο νοσοκομείο να γεννήσει. Τι, έχεις δει ποτέ τούρκο σύζυγο να τσουλάει καροτσάκι με μωρό; Η Titzi θα τον δοκιμάσει, παρατώντας του το καροτσάκι που πέτυχε λέει σε προσφορά για να το κουβαλήσει στο σπίτι. Και εδώ έχουμε επίσης κωμικά επεισόδια, με το πιο κωμικό να παραπέμπει σε μια δραματική σκηνή του «Θωρηκτού Ποτιέμκιν» του Αϊζενστάιν. Το καροτσάκι που πήρε κατά λάθος ο Ίμπο και που μέσα βρίσκεται ένα μωρό κατρακυλάει στα σκαλιά και αυτός τρέχει πανικόβλητος πίσω του να το προλάβει. 
Να συμπληρώσουμε εδώ κάτι που ξεχάσαμε, ότι υπάρχει και μια αντικατοπτρική ιστορία μέσα στο έργο, αυτή του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας. Η Titzi θα δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή μαθαίνοντας ένα κομμάτι απ’ αυτό το έργο του Σαίξπηρ. Σ’ αυτό, εμπόδιο στη σχέση των δυο νέων είναι η εχθρότητα των δύο οικογενειών. Εδώ, οι δυο διαφορετικές κουλτούρες.

Η τελευταία δοκιμασία της σχέσης του Ίμπο είναι όταν του την πέφτει η ανιψιά του έλληνα ιδιοκτήτη της απέναντι ταβέρνας και τον κάνει σκνίπα στο μεθύσι με ούζο.

Και θυμήθηκα.

Όταν ήμουν σχολικός σύμβουλος με κάλεσε ένας λυκειάρχης να παρευρεθώ σε μια συνεδρίαση όπου θα έριχναν κάτι καμπάνες στους υποκινητές ενός bullying. Συγκεκριμένα οι μαθητές της τρίτης έκαναν λέει «ντου» στους μαθητές της πρώτης. Δηλαδή; Όρμησαν πάνω τους και τους έσπασαν στο ξύλο.

Έπεσαν οι καμπάνες και ο λυκειάρχης, μετά το τέλος της συνεδρίασης, μου πρότεινε να τους συνοδεύσω σε ένα ουζερί εκεί κοντά, στο οποίο συνήθιζαν να πηγαίνουν σε ανάλογες περιπτώσεις. Πήγα βέβαια και άρχισα να κατεβάζω το ένα ποτηράκι μετά το άλλο, αλλά πριν το καλοκαταλάβω είχα γίνει σκνίπα στο μεθύσι. Πώς πήρα τη μηχανή, πώς έφτασα στο σπίτι, μόνο σε θαύμα μπορώ να το αποδώσω. Έπεσα βέβαια κατευθείαν για σιέστα, όμως μόλις το επόμενο πρωί ένοιωσα ότι είχα ξεμεθύσει. Από τότε το αποφεύγω το ούζο, και ιδιαίτερα από τότε που έμαθα ότι ενοχοποιείται για ένα σωρό καρδιακά επεισόδια. Χθες όμως ο φίλος μου ο Νίκος ο φαρμακοποιός, ενώ αρνήθηκα να με κεράσει οτιδήποτε, παράγγειλε χωρίς να τον πάρω χαμπάρι ένα ούζο από το διπλανό καφενείο. Τι να κάνω, το ήπια, το ευχαριστήθηκα, μου αρέσει σαν γεύση περισσότερο από το εθνικό μας ποτό εμάς των κρητικών, τη ρακή, όμως το ούζο το βλέπω από τότε με μισό μάτι.

Συγκεντρωτικά για τον Ακίν έχουμε σε αυτό το αρχείο.