Emir Kusturica, On the milky road (2016)

Emir Kusturica, On the milky road (2016)

  Η ταινία «On the milky road» προβλήθηκε προχθές το βράδυ στο στέκι «Αμπάριζα» του Γαλατσίου, Γαλακηδών  και Λυσίου γωνία (στον Νο. 9 της Λυσίου έμεινα 6 χρόνια, 1984-1990, ενώ στο Νο. 6 είναι το φαρμακείο του φίλου μου του Νίκου του Παναγιώτου).

  Δεν έχω γράψει για καμιά ταινία του Κουστουρίτσα. Ο λόγος; Επειδή είναι από τους πολύ αγαπημένους μου σκηνοθέτες έχω δει σχεδόν όλες τις ταινίες του, και κάποιες δυο φορές, παλιά, πριν αποχτήσω το blog.

  Ο Εμίρ (είναι και ο πρωταγωνιστής στην ταινία του) μεταφέρει γάλα στους ένοπλους που πολεμούν, κατά τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο. Κάποια στιγμή, στο σπίτι από όπου παίρνει το γάλα, θα συναντήσει την Μόνικα Μπελούτσι. Και θα ερωτευτούν ο ένας τον άλλο. Διακριτικά στην αρχή. Αυτή, ιταλίδα, τραγουδάει ένα ιταλικό τραγούδι. Φυσικά ο Εμίρ δεν καταλαβαίνει τα λόγια. Tu se per me il piu bello del mondo, un amore profondo. Tu sei per me un caro bambino (είσαι για μένα ο πιο όμορφος στον κόσμο, μια βαθιά αγάπη. Είσαι για μένα ένα αγαπημένο μωρό).

  Ο πόλεμος τελειώνει, όμως αυτή είναι μπλεγμένη με κάποιον στρατηγό που την ψάχνει. Και θα την βρει κάποια στιγμή. Και οι στρατιώτες του θα αρχίσουν μια απηνή καταδίωξη. Το δεύτερο μέρος της ταινίας είναι η καταδίωξη αυτή των δυο ερωτευμένων, με μια δραματική κορύφωση. Δεν θα πούμε περισσότερα, να μην κάνουμε σπόιλερ, γιατί πιστεύουμε ότι η ταινία αυτή θα προβληθεί κάποια στιγμή και στις ελληνικές αίθουσες.

  Διάβασα στο διαδίκτυο, πριν δω την ταινία, δήλωση του Κουστουρίτσα ότι δεν την δέχτηκαν στις Κάνες εξαιτίας των σχέσεών του με τον Πούτιν. Μου φάνηκε υπερβολικό, μέχρι που είδα την ταινία. Για μένα είναι αριστουργηματική. Το θέμα του έρωτα δεν κουράζει ποτέ, προπαντός όταν το πραγματεύεται ένας Κουστουρίτσα με το ξεχωριστό του ύφος. Υπερβολικός στην επινόηση επί μέρους επεισοδίων (το πότισμα ενός φιδιού με γάλα), πάντα με άφθονο χιούμορ, ποιητικός, και σ’ αυτή την ταινία ιδιαίτερα πανιδολάτρης. Ναι, στην ταινία του θα παρελαύσει ένα μεγάλο μέρος της πανίδας, δίπλα στους ανθρώπους. Οι γαλοπούλες κάνουν εντυπωσιακή εμφάνιση στην αρχή, ενώ στη συνέχεια θα δούμε ένα γαϊδούρι, γάτες, κατσίκες, γελάδες, ένα φίδι, μια αρκούδα σε ένα επεισόδιο αντιγραμμένο από το «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι», μια κότα που χοροπηδάει βλέποντας τον εαυτό της μέσα σε ένα καθρέφτη σε πολλές επαναλήψεις, και στο τέλος πρόβατα, πολλά πρόβατα. Όμως πρωταγωνιστικό ρόλο έχει το γεράκι που, ειδικά στο τέλος, παρακολουθεί την καταδίωξη του αφεντικού του και της φίλης του, σίγουρα με αγωνία. Σε άλλο επεισόδιο θα τους προσφέρει αποφασιστική βοήθεια.  

  Ακούσαμε και ένα ύμνο, στα σέρβικα, το «Εξομολογείσθε τω κυρίω». Τον ύμνο αυτό τον τραγουδάγαμε στη Σχολή Αξιωματικών Εφοδιασμού Μεταφορών στη Σπάρτη, 105 σειρά, Μάρτης-Αύγουστος 1973, μαζί με άλλα λαïκά σουξέ, τόσο πολύ μας άρεσε.

  Και όχι μόνο σε μας. Άρεσε και στον Θανάση Γκαϊφύλλια, που έχωσε την αρχή του μέσα στο άλμπουμ του «Ατέλειωτη εκδρομή» 1975 (κάπου προς το τέλος).

  Όταν θα έλθει και στην Ελλάδα η ταινία, γιατί πιστεύω πως θα έλθει, δεν πρέπει να τη χάσετε.