Ermano Olmi, L’ albero degli zoccoli (Το δένδρο με τα τσόκαρα, 1978)

Ermano Olmi, L’ albero degli zoccoli (Το δένδρο με τα τσόκαρα, 1978)

  Βραβευμένη με χρυσό φοίνικα, την είδαμε την περασμένη Κυριακή στο Σχολείο του Σινεμά.

  Το μικρού του σπάει το ένα τσόκαρο. Ο πατέρας του κόβει ένα δένδρο, ιδιοκτησία του τσιφλικά, για να του φτιάξει ένα άλλο. Με κεντρικό σημείο αυτό το στόρι ο Όλμι μας παρουσιάζει σαν λαογραφικό ντοκιμαντέρ τη ζωή σε ένα χωριό τέλη του 19^ου αιώνα, εστιάζοντας σε τρεις κατά βάση οικογένειες: Εκείνης του παιδιού με το σπασμένο τσόκαρο, μιας χήρας με πέντε παιδιά που αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα (ο παπάς μεσολαβεί να πάνε τα δυο μικρά σε μοναστήρι όμως ο μεγάλος γιος έχει αντιρρήσεις), και μιας άλλης οικογένειας, της οποίας τη μεγάλη κόρη φλερτάρει ένας νεαρός. Το δειλό φλερτ, το φύτεμα της ντομάτας, η γέννα, η άρρωστη γελάδα, ο παππούς που λέει παραμύθια στα παιδιά, το σφάξιμο του γουρουνιού (επεισόδιο αιματοβαμμένο, σαν ταινία horror, καλύτερα να έλλειπε), τα ξόρκια, η αποσπερίδα, κ.ά. μας δίνουν την εικόνα.

  Οι ερωτευμένοι παντρεύονται. Καθώς πάνε στο Μιλάνο περνάμε στην αστική λαογραφία. Βλέπουμε τη μεταφορά με τη μαούνα μέσα από το ποτάμι. Βλέπουμε φωτιές. Καίνε μήπως χόρτα; Μπορεί να είναι φωτιές που έβαλαν διαδηλωτές. Όταν κατεβαίνουν οι δυο νέοι βλέπουν τους κρατούμενους από τη διαδήλωση να μεταφέρονται αλυσοδεμένοι από τους καραμπινιέρους.

  Θα επισκεφθούν το μοναστήρι που μονάζει η θεία της κοπέλας. Λειτουργεί και σαν ορφανοτροφείο για τα έκθετα. Θα υιοθετήσουν ένα ορφανό. Το μοναστήρι θα τους ενισχύει οικονομικά γι’ αυτό.

  Στο τέλος βλέπουμε πώς τελειώνει η ιστορία με το τσόκαρο. Ο τσιφλικάς, ανακαλύπτοντας ποιος έκοψε το δένδρο, τους διώχνει. Οι γείτονες παρακολουθούν δειλά από τα παράθυρά τους τούς ξεσπιτωμένους χωρικούς να φορτώνουν τα πράγματά τους στο κάρο και να φεύγουν.

  Πολύ καλή ταινία, θεωρείται η καλύτερη του Όλμι.