Wim Wenders, The beautiful days of Aranjuez (2016)

Wim Wenders, The beautiful days of Aranjuez (2016)

  Ακόμη μικρότερη βαθμολογία από το «Αλάτι της γης» έχουν «Οι όμορφες μέρες του Αρανχουέθ», 4,6.

  Μπορώ να καταλάβω το γιατί.

  Ο Βέντερς, υποθέτω σαν έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον Peter Handke για την πολύχρονη συνεργασία τους, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο θεατρικό του, στο οποίο μάλιστα εμφανίζεται και ο ίδιος ο Handke.

  Σε ένα κήπο ένας άνδρας και μια γυναίκα συζητούν, αναφέροντας κυρίως αναμνήσεις από την παιδική ηλικία τους, σεξουαλικές εμπειρίες, κ.λπ. κ.λπ.  

  Σπάνια η κινηματογραφική μεταφορά ενός θεατρικού έργου μπορεί να συναγωνιστεί ένα επιτυχημένο ανέβασμά του. Στην συντριπτική πλειοψηφία των θεατρικών έργων, με εξαίρεση τους θεατρικούς μονόλογους, αν και όχι όλους, υπάρχει δράση παρά τον περιορισμένο χώρο της σκηνής, με επεισόδια κυρίως πυρηνικά, που πυροδοτεί το ένα το άλλο. Όμως εδώ δεν υπάρχει δράση, υπάρχει απλώς η συζήτηση δυο ανθρώπων που καταθέτουν τις αναμνήσεις του. Δεν είναι τυχαίο που δεν υπάρχει λήμμα στη βικιπαίδεια για την ταινία, μόνο στο IMDb.  

  Ο Βέντερς κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε σ’ αυτή την κινηματογραφική μεταφορά. Βάζει τα δυο πρόσωπα να συζητούν σε τρία διαφορετικά σημεία του κήπου, μετά από κάθε «διάλειμμα» με τραγούδι από ένα τζουκ μποξ το οποίο επιλέγει ο συγγραφέας.

  Πολύ έξυπνη η επινόησή του, το να μπάσει τον συγγραφέα στο έργο. Ξεκινώντας η ταινία τον βλέπουμε μπροστά στη γραφομηχανή του να γράφει το θεατρικό έργο. Αυτό από μόνο του δεν είναι επινόηση, ο διάλογος των δυο προσώπων θα μπορούσε να είναι μια δραματοποίηση αυτών που γράφει στο χαρτί. Όμως δεν είναι έτσι, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον. Ο Βέντερς μας τον παρουσιάζει σαν να κρυφακούει τον διάλογό τους και να τον καταγράφει με τη γραφομηχανή του. Πολύ έξυπνο αν και αντιρεαλιστικό, αφού μόνο ένας στενογράφος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο.

  Η ταινία υπάρχει στο youtube με αυτοματοποιημένους, δηλαδή χάλια, γαλλικούς υπότιτλους (η ταινία είναι γαλλική, αλλά ακούμε και γερμανικά, από τον συγγραφέα που μονολογεί, και αγγλικά, τα τραγούδια στο τζουκ μποξ).

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία του, «Όλα θα πάνε καλά».