Χρήστος Σπέντζος, Αμάρτησα για το παιδί μου, 1950.

 Χρήστος Σπέντζος, Αμάρτησα για το παιδί μου, 1950.

 

  Αμάρτησε για το παιδί της όπως και η μητέρα της «Ραραού» στη «Μητέρα του σκύλου».

  Τη μητέρα της Ρόης (η Ελένη Χατζηαργύρη στο ρόλο της μητέρας) την περιμάζεψε, μικρό κοριτσάκι, ένας ταβερνιάρης για να την κάνει δούλα του (η μητέρα της πέθανε μεθυσμένη στην ταβέρνα του). Είναι τώρα δεκαεπτά χρονών. Ο Άγις, ορφανός, ανατράφηκε από τον Παντελή που τον είχε σαν παιδί του. Πέτυχε την υποτροφία για το εξωτερικό. Εντελώς διαφορετική τύχη είχαν τα δύο ορφανά.

  Μια βραδιά μόνο πέρασαν μαζί, με πρωτοβουλία της Ρόης που τον είχε ερωτευθεί, και έμεινε έγκυος. Το νησί δεν την σηκώνει, πηγαίνει στον Πειραιά. Εκεί πέφτει στα δίκτυα ενός νταβατζή, του Βάγγου. Φροντίζει και την φιλοξενεί μια γνωστή του.

  Το κοριτσάκι της αρρωσταίνει. Χρειάζεται χρήματα. Πολλά χρήματα, γιατί δεν αναρρώνει εύκολα. Τι να κάνει, υποκύπτει στην πίεση του Βάγγου και εκδίδεται. Όμως κάποια στιγμή, όταν ο Βάγγος την απειλεί ότι θα σκοτώσει το παιδί της αν…, τον σκοτώνει με το πιστόλι που είχε αφήσει παραδίπλα. Καταδικάζεται σε δεκαπέντε χρόνια φυλάκιση.

  Το κοριτσάκι της το αναλαμβάνει ο Παντελής.

  Μεγαλώνει, γίνεται μια ωραία κοπέλα· η οποία ερωτεύεται τον Άγη, χωρίς να ξέρει ότι είναι κόρη του. Ο ίδιος δεν το έχει αντιληφθεί.

  Η Ρόη αποφυλακίζεται. Πηγαίνει και τη βλέπει κρυφά στο σπίτι του Παντελή από το παράθυρο.

  Η ιστορία αυτή είναι σε αναδρομή. Την αφηγείται ο Παντελής στην κόρη της. -Σήμερα αποφυλακίσθηκε, της λέει. -Πρέπει να τη βρούμε, του λέει αυτή.

  Παίρνουν το αυτοκίνητο ο Άγης και ο Παντελής. Λίγο πιο κάτω συναντάνε πεσμένη στο έδαφος τη Ρόη. Την είχε παρασύρει ένα αυτοκίνητο.

  Θα υποκύψει, αφού θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια. Η κόρη της θα αγκαλιάσει τον Άγη, που τώρα ξέρει ότι είναι πατέρας της.

  Πώς θα τελειώσει την ιστορία ο Σπέντζος;

  Θα ήταν ένα happy end να μείνει με τον Άγη. Όμως ο Άγης είναι αρραβωνιασμένος, όταν αρραβωνιάστηκε, η Ρόη άρχισε να ζηλεύει (ο τρόπος για να μας δείξει ο σκηνοθέτης ότι ήταν ερωτευμένη μαζί του). Έτσι αποφασίζει να την αφήσει να υποκύψει στα τραύματά της.

  Ο Τολστόι στην «Ανάσταση» έλυσε το πρόβλημα με τον καλύτερο τρόπο. Ο Νεχλιούντοφ ακολουθεί την Κατιούσα στην εξορία, της ζητάει να τον παντρευτεί. Όμως αυτή παντρεύεται έναν άλλο κατάδικο, ξέροντας ότι αν παντρευόταν μαζί του θα σπίλωνε την κοινωνική του θέση.  

  Έγραψα στην ανάρτησή μου ότι το μυθιστόρημα του Τολστόι βασίζεται σε πραγματική ιστορία. Και ψάχνοντας τώρα στη βικιπαίδεια διάβασα για την πραγματική ιστορία, που είχε διαφορετικό τέλος. Παντρεύτηκαν, όμως αυτή πέθανε αφού τέλειωσε η εξορία της λίγο μετά, από τύφο.

  Εξαιρετική η μουσική την οποία υπογράφει ο Μενέλαος Παλάντιος ο οποίος και διευθύνει την ορχήστρα. Δυο φορές χρησιμοποιεί ένα μοτίβο από την «Παθητική» του Τσαϊκόφσκι, δεν ξέρω μόνο αν το παράλλαξε και πόσο.

  Παραλίγο να το ξεχάσω, από αυτή την ταινία φαίνεται ξεκινάει η μόδα με τα λαϊκά τραγούδια στις ελληνικές ταινίες. Ακούμε δύο του Τσιτσάνη. Αργότερα τα 2 γίνονται 12, μετά 24, για να φτάσουν τα 36. Το στόρι κυριολεκτικά καταποντίζεται μπροστά στο πάλκο.

  Κι αυτό παραλίγο να το ξεχάσω. Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο διαδίκτυο, στο ελληνικό tube.