Alain Resnais,
Χιροσίμα αγάπη μου (Horishima mon amour,
1959)
Εξαιρετική ταινία,
που πιστεύω ότι δεν θα ήταν τόσο εξαιρετική, παρά την ωραία σκηνοθεσία (η πρώτη
ταινία μεγάλου μήκους του Αλέν Ρενέ) και την υπέροχη ερμηνεία της Εμμανουέλα Ρίβα,
αν το σενάριο δεν το είχε γράψει η Μαργκερίτ
Ντιράς.
Είναι ίσως η ωραιότερη
ερωτική ταινία που έχω δει ποτέ.
Δυο έρωτες
παρακολουθούμε σ’ αυτήν. Ο ένας είναι στο παρόν, ανάμεσα σ’ αυτόν και σ’ αυτήν.
Ένα εικοσιτετράωρο πέρασαν μαζί και
ερωτεύθηκαν ο ένας τον άλλο σφόδρα. Έρωτας με την πρώτη ματιά.
Ο άλλος είναι στο
παρελθόν. Ήταν ερωτευμένη με ένα Γερμανό, θα την έπαιρνε μαζί του στη Βαυαρία
να παντρευτούν, όμως ακριβώς τη μέρα που ελευθερώθηκε η πόλη ένας ελεύθερος
σκοπευτής τον πυροβόλησε και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Έμεινε όλη μέρα και όλη
νύχτα ξαπλωμένη πάνω του. Δεν κατάλαβε πότε ξεψύχησε
Την κούρεψαν γιατί τα είχε με το Γερμανό, όπως
και τη μητέρα της Ραραού στο μυθιστόρημα «Η μητέρα του σκύλου» που επίσης ξαναδιάβασα
γιατί θα το συζητήσουμε στη Λέσχη Ανάγνωσης του Victoria Square Project την
Τετάρτη 7 Σεπτέμβρη και που στάθηκε η αφορμή να ξαναδώ την ταινία. Και, όπως η
μητέρα της Ραραού δεν ξαναπάτησε στην πόλη της, τας Επάλξεις, εξαιτίας της
διαπόμπευσης, έτσι και αυτή δεν ξαναπήγε στη Νεβέρ.
Έχω γράψει για το
αμφίσημο τέλος, με το happy ή το unhappy end.
Την παρακαλεί να
μείνει, για μια βδομάδα, για τρεις μέρες.
Θα μείνει;
Πρέπει να επιστρέψει
στο Παρίσι.
Ποτέ δεν μου πέρασε
από το μυαλό ότι υπάρχουν πιθανότητες στην αμφισημία.
Παρά το ότι μου
αρέσει το happy end,
δεν δίνω πάνω από 10% πιθανότητες να έμεινε.
Το μοτίβο «τα σύνορα
της αγάπης» δεν έχει να κάνει εδώ με αυτήν και αυτόν που είναι Γιαπωνέζος (έχουν
περάσει τόσα χρόνια από τον πόλεμο), έχει να κάνει με αυτήν και τον Γερμανό,
που ήταν εχθρός.
Liebe über Alles.
Είδαμε και αρκετό
ντοκιμαντερίστικο υλικό για τη Χιροσίμα, την καταστροφή, τα λειωμένα σίδερα, τους
νεκρούς και τους τραυματίες.
Αξίζει να
(ξανα)δείτε την ταινία, η βαθμολογία της στο IMDb είναι 7,9.
No comments:
Post a Comment