Book review, movie criticism

Saturday, November 26, 2022

František Vláčil, Concert at the end of summer (1960)

František Vláčil, Concert at the end of summer (1960)

 


  Με αφορμή το «Λευκό περιστέρι» που παίζεται από προχθές στους κινηματογράφους.

  Μου άρεσε τόσο πολύ το «Λευκό περιστέρι» ώστε σκέφτηκα να δω πακέτο τον Φράντισεκ Βλάτσικ. Μετά όμως άλλαξα, γνώμη, είπα θα μου φάει χρόνο, έχω και άλλες προτεραιότητες. Κοιτάζοντας τη φιλμογραφία του είπα να δω τρεις ταινίες. Η Μια είναι το «Κονσέρτο στο τέλος του καλοκαιριού». Οι άλλες δυο είναι «Το δηλητήριο του φιδιού» και ο «Άλμπερτ».   

  Γιατί;

  Θα το διαβάσετε στην ανάρτηση για το «Δηλητήριο του φιδιού», όπου θα διαβάσετε και γιατί άλλαξα γνώμη και αποφάσισα τελικά να δω πακέτο τον Βλάτσιλ.

  Γιατί το «Κονσέρτο στο τέλος του καλοκαιριού»;

  Διότι είναι μια βιογραφική ταινία που έχει σαν θέμα τη ζωή ενός αγαπημένου μου συνθέτη, του Αντονίν Ντβόρζακ. Αγαπημένα μου έργα του είναι η «Συμφωνία του Νέου Κόσμου» και το «Κονσέρτο για βιολεντσέλο».

  Δεν παντρεύτηκε τη γυναίκα που αγαπούσε αλλά την αδελφή της. Το ίδιο έκανε και ο Μότσαρτ, ακούω. Οικονομικές πιέσεις τον ανάγκασαν να υπογράψει ένα συμβόλαιο με τον αδελφό του μπατζανάκη του, να γράψει ένα requiem το οποίο θα παρουσίαζε σαν δικό του.

  Ο Ντβόρζακ μετάνιωσε.

  Όμως το συμβόλαιο συμβόλαιο.

  Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας αναφέρεται στις προσπάθειές του να ακυρωθεί το συμβόλαιο.

  Στην βικιπαίδεια διαβάζω ότι βοηθήθηκε πολύ στην καριέρα του από τον Μπραμς. Μεσολάβησε για να εκδοθεί ένα έργο του.

  Μαθητής το διάβασα: Ο Μπραμς είχε πει ότι θα ήταν πολύ ευχαριστημένος να έχει τα δευτερεύοντα θέματα του Ντβόρζακ σαν κύρια στις δικές του συνθέσεις.

  Ένα θέμα είναι τελικά ζήτημα έμπνευσης. Θυμάμαι πόσο με καθήλωσε το θέμα με το οποίο ξεκινάει το τέταρτο μέρος της «Συμφωνίας του Νέου Κόσμου».

  Ναι, δεν είχε την ίδια έμπνευση σε θέματα ο Μπραμς, παρόλο που με καθήλωσε και μένα το θέμα με το οποίο ξεκινάει το τρίτο μέρος του πρώτου του κονσέρτου για ορχήστρα.

  Και ένα τελευταίο: το υποκοριστικό του Αντονίν, όπως το άκουγα στην ταινία, είναι Tonik.

  Όπως tonic water.

 

No comments: