Ελεημοσύνη

 Ελεημοσύνη

 

  Βλέπω ένα ρώσικο σήριαλ, μεταφορά της «Άννας Καράνινα» που μόλις πριν λίγες μέρες ξαναδιάβασα. Βλέπω τον Βρίνσκι να δίνει στο σταθμάρχη 200 ρούβλια για τη χήρα του εργάτη που, μεθυσμένος, έπεσε στις ράγες του τραίνου και σκοτώθηκε, μια προοικονομία για τον θάνατο της Άννας.

Και έκανα τη σκέψη: Δεν ήταν μια καλή πράξη αυτό που έκανε; Δεν παίρνει ένα πόντο; Με τέτοιους πόντους ισοσταθμίζεις τους αρνητικούς πόντους από τα αμαρτήματά σου, κάνοντας την ζυγαριά να γέρνει προς τη μεριά του παραδείσου.  

Και οι φτωχοί που δεν έχουν την πολυτέλεια για ελεημοσύνες;

Θα πρέπει να φροντίσουν να μην κάνουν αμαρτίες.

Κάτι ήξερε το Βατικανό που έβγαλε τα συγχωροχάρτια. Πολλοί φτωχοί που δεν είχαν λεφτά να αγοράσουν κατέληξαν στην κόλαση.

Νομίζω πρόσφατα το έγραψα, συγκρίνοντας τον Τολστόι με τον Ντοστογιέφσκι: Καλύτερα δυστυχισμένος πλούσιος παρά δυστυχισμένος φτωχός.

Και εδώ προστίθεται κάτι άλλο: σαν πλούσιος έχεις τη δυνατότητα για ελεημοσύνες (κάνουν αρκετές τέτοιες οι αστέρες του κινηματογράφου), σαν φτωχός όχι.

Για να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά το ρηθέν: όπου φτωχός και η μοίρα του.