Sayyed Reza Mir Karimi, Under the moonlight (2011)
http://www.imdb.com/name/nm0591925/
http://en.wikipedia.org/wiki/Reza_Mirkarimi
http://grunes.wordpress.com/2010/10/18/under-the-moonlight-seyyed-reza-mir-karimi-2001/
Μια ακόμη «Γειτονιά των καταφρονεμένων». Ένας νεαρός κλέφτης κλέβει τα ρούχα ενός ιεροσπουδαστή. Αυτός θα τον αναζητήσει, θα τον βρει. Θα του φερθεί φιλικά, και ο μικρός υπόσχεται να του δώσει πίσω τα ρούχα. Του κλείνει ραντεβού κάτω από μια γέφυρα. Θα πάει στο ραντεβού. Πάνω στη γέφυρα θα συναντήσει μια πόρνη. Είναι η μητέρα του μικρού. Αυτό θα το μάθουμε αργότερα, όταν ο μικρός θα τσακωθεί με έναν πελάτη της.
Κατεβαίνει κάτω από τη γέφυρα. Εκεί βλέπει να ζουν κάποιοι περιθωριακοί. Ένας από αυτούς γράφει σε μια παλιά γραφομηχανή μια επιστολή που του υπαγορεύει κάποιος άλλος. Ψηλά λάμπει το φεγγάρι (Under the moonlight). Αποδέκτης; Ο μεγαλοδύναμος θεός. Και η επιστολή: -Γεια σου. Ο λόγος που σου γράφω είναι… αυτό ονομάζεις καλοσύνη; Αυτό θεωρείς δικαιοσύνη; Ήσουν Κύριος… Τι κακό κάναμε και πρέπει να ζούμε μια τέτοια ζωή;… Όλοι μας ονομάζουν «αυτοί που ζουν κάτω από τη γέφυρα».
Ο ιεροσπουδαστής ακούει και σκύβει το κεφάλι. Η υπαγόρευση συνεχίζεται: Έχεις τόσα πλούτη, δεν μπορείς να ρίξεις κάτι και για μας; Τι κακό κάναμε που γεννηθήκαμε παιδιά σου; Και εξάλλου, πόσοι είμαστε;
Αυτός που γράφει στην γραφομηχανή μετράει: ένας, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε. Όχι, έξι, παρατηρεί ένας καθυστερημένος. Είναι και ο ιεροσπουδαστής.
-Καλά, εσύ τι θέλεις από το Θεό τέλος πάντων; Ρωτάνε αυτόν που γράφει την επιστολή.
Δεν θέλει πολλά πράγματα, θέλει μόνο ένα παλιό αμάξι, «μοντέλο του ’63, ας μην είναι σπορ οι τροχοί. Απλά να δουλεύει, ώστε να μπορώ να πηγαίνω στη δουλειά μου». Ένας άλλος θέλει να ξαναπιάσει την παλιά του δουλειά, να σπάζει αλυσίδες (υποθέτω ένας ακόμη Κουταλιανός). Ένας τρίτος να μπορέσει να πάρει κοντά του το κορίτσι του, που τον περιμένει είκοσι χρόνια.
Αντιστικτικά, υπάρχει και ένας άλλος νεαρός ιεροσπουδαστής, κολλημένος στο γράμμα της θρησκείας: ποια προσευχή λέγεται την τάδε ώρα; Ρωτάει. Σίγουρα είναι αμαρτία για μια γυναίκα να φαίνεται μια τούφα από τα μαλλιά της κάτω από το τσαντόρ, υποστηρίζει.
Η ταινία τελειώνει με την εκκαθάριση του χώρου από τις αρχές. Για αυτούς, καμιά πρόνοια. Προφανώς θα μετακομίσουν σε άλλη γέφυρα.
Πρόκειται για μια συγκλονιστική ταινία. Και μου φαίνεται περίεργο πώς κατάφερε να περάσει τη λογοκρισία, σε ένα θεοκρατικό Ιράν.
Book review, movie criticism
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment