Θόδωρος Μαραγκός, Λάβετε θέσεις

Θόδωρος Μαραγκός, Λάβετε θέσεις (1973)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%82

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%B5_%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82

Το «Λάβετε θέσεις» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Θόδωρου Μαραγκού. Την ξαναείδαμε χθες βράδυ στο κανάλι της βουλής. Με τέσσερα πρώτα βραβεία στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, είναι μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες.
Ο Μαραγκός παρακολουθεί τη ζωή ενός επαρχιώτη από τα Φιλιατρά, την ιδιαίτερη πατρίδα του. Έχει πάθος με το τρέξιμο. Είναι πια σχεδόν μεσήλικας, αλλά εξακολουθεί να συμμετέχει σε αγώνες και να προπονείται. Η εμμονή του αυτή είναι σχεδόν γελοία. Στο τέλος καταντάει τραγική. Σε έναν αγώνα δρόμου για να γιορτάσουν ένα τοπικό γεγονός, εκτός από τρία γυμνασιόπαιδα είναι ο μόνος μεγάλος που δηλώνει συμμετοχή. Τα νέα παιδιά τον αφήνουν αρκετά πίσω. Πλησιάζοντας το τέρμα ακούει ένα χλευαστικό σχόλιο: «Άντε, εσένα θα περιμένουμε;».
Δεν θα πλησιάσει στο τέρμα. Θα στρίψει στο πρώτο στενό και θα πάει σπίτι του. Θα ξαπλώσει στο κρεβάτι λαχανιάζοντας. Ένας φίλος του θα τον παρηγορήσει, και θα φύγει ρίχνοντας πάνω του το σακάκι του, να μην κρυώσει. Το τέλος αυτό μου θύμισε πολύ το «Γυρίζω σπίτι» του Μανουέλ ντε Ολιβέιρα.
Εστιάζοντας με κωμικοτραγικό τρόπο σ’ αυτό το πρόσωπο, ο Μαραγκός μας δίνει μια ηθογραφία της ελληνικής επαρχίας εκείνης της εποχής, αλλά και των κοινωνικών εξελίξεων, που οδηγούν στην εξαθλίωση των μικρών αγροτών και στην εγκατάλειψη της υπαίθρου. Στα τελευταία πλάνα της ταινίας βλέπουμε τον ήρωά μας στην Αθήνα. Δουλεύει σε ένα εργοστάσιο. Και η κυριακάτικη αναψυχή: το Ζάππειο με την πολυκοσμία του και τα θεάματά του.
Το Ζάππειο ήταν από χρόνια το κλασικό αξιοθέατο για τους επαρχιώτες. Ένας χωριανός μου (θεός σχωρέστον), μιλώντας στους άλλους χωριανούς για το ταξίδι του στην Αθήνα, έλεγε και ξανάλεγε για το Ζάππειο. Και βέβαια συνέβη το αναπόφευκτο: του κόλλησαν το παρατσούκλι: Ο Ζάππειος.