Parviz Sayyad, The mission (1984)

Parviz Sayyad, The mission (1984)

http://en.wikipedia.org/wiki/Parviz_Sayyad

http://www.parvizsayyad.com/Html.aspx?PageId=18

  Είναι το δεύτερο έργο που βλέπουμε το Parviz Sayyad, μετά το Cinema rex πριν κοντά δυο χρόνια.

  Ο Marshal mc Luhan, ένας θεωρητικός της επικοινωνίας, είχε πει το παράδοξο «the medium is the message», το μέσο είναι το μήνυμα. Στην πραγματικότητα, σε κάθε καλλιτεχνική εκφορά, έχουμε μια ταλάντευση ανάμεσα στο μήνυμα και στο μέσο, με την πλάστιγγα να κλίνει πότε προς το ένα μέρος και πότε προς το άλλο, παρά το ότι αυτά τα δυο πάντα αλληλοενισχύονται, πότε περισσότερο και πότε λιγότερο.

  Σήμερα το μεσημέρι κάναμε μια ανάρτηση για έναν άλλο Parviz, τον Parviz Kimiavi. Τον χαρακτηρίσαμε ως τον ιρανό Παρατζάνωφ, με τα ποιητικά έργα του. Σ’ αυτόν προφανώς η πλάστιγγα κλίνει προς το μέσο. Στον αποψινό Parviz (γράφω μετά τις 12), η πλάστιγγα κλίνει προς το μήνυμα.

  Δεν έχω υπόψη μου άλλον να κάνει πολιτικό κινηματογράφο εκτός από τον δικό μας τον Γαβρά. Και όπως τα έργα του Γαβρά, έτσι και το έργο αυτό του Sayyad είναι γεμάτο από αγωνία και ανατροπές.

  Ο εκτελεστής που φτάνει στις ΗΠΑ για να εκτελέσει ένα πρώην στέλεχος της Σαβάκ, της μυστικής αστυνομίας του Σάχη, αναλαμβάνει καινούρια αποστολή, αφού κάποιος άλλος τον έχει προλάβει σκοτώνοντάς τον. Όμως μια διαβολική σύμπτωση τον φέρνει σε επαφή με το καινούριο υποψήφιο θύμα του. Μέσα από τη σχέση αυτή θα ανακαλύψει ότι του είχαν αναθέσει να τον εκτελέσει γιατί ετοιμαζόταν να βγάλει στα φόρα, με το βιβλίο που ετοίμαζε, τις σχέσεις ορισμένων κληρικών με την Σαβάκ. Εγκαταλείπει την αποστολή του, αλλά πριν προλάβει να επιστρέψει στο Ιράν τον εκτελούν.

  Καλογυρισμένη ταινία, με τον απαραίτητο βέβαια προπαγανδιστικό διάλογο, την είδα ευχάριστα. Και συνέπεσε (πάλι οι ρίζες της σύμπτωσης) να δω το έργο αυτό με τον ιρανό εκτελεστή τη στιγμή που εξελίσσεται ένα άλλο θρίλερ στα καθ’ ημάς, με τον εκτελεστή των δύο χρυσαυγιτών (δεν είναι ίσως η κατάλληλη θέση να αναρωτηθώ γιατί μέχρι στιγμής καμιά αριστερή οργάνωση δεν ανέλαβε την ευθύνη).

  Η κρίση που περνάει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας με έκανε να αναθεωρήσω σημαντικές απόψεις μου που δεν είναι του παρόντος να εκθέσω. Θα αναφερθώ όμως σε μια «ανατροπή», που μου πέρασε πρόσφατα από το μυαλό.

  Έχω παραθέσει κάποιες φορές τη φράση του Σολωμού «Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα (ή ό,τι άλλο), και θα αισθανθείς κάθε είδους μεγαλείο». Και αναρωτιέμαι: Οι χρυσαυγίτες δεν έχουν κλείσει μήπως μέσα στην ψυχή τους την Ελλάδα; Όμως ο Θεός να σε φυλάει από τους φανατικούς, που σκοτώνουν τυφλά στο όνομα αυτού που έχουν κλείσει μέσα στην ψυχή τους, του Θεού μη εξαιρουμένου.

  Κλείνοντας θα ευχαριστήσω τον facebook φίλο μου Hoji Fred που μου υπέδειξε την ταινία.

Υπάρχει στο youtube, από όπου την κατέβασα με το YTDownloader, για να τη δω με την ησυχία μου και να τη βάλω στο αρχείο μου με τις ιρανικές ταινίες.