Mohsen Makhmalbaf, The gardener

Mohsen Makhmalbaf, The gardener (2012)

http://www.imdb.com/title/tt2772966/

The Gardener is a surreal film made using documentary-style techniques via the cameras of father and son (the Makhmalbafs) who go to Israel to learn about a religion (Baha'i faith) that they don't know much due to its taboo status in the country of both the filmmaker and the faith's birth - Iran.

Θα συμφωνήσουμε με τα παραπάνω, με εξαίρεση το surreal. Δεν είναι σουρεαλιστική ταινία, είναι ποιητική ταινία. Στο Ισραήλ ο Μαχμαλμπάφ επισκέπτεται με το γιο του έναν κηπουρό που έχει ένα θαυμάσιο κήπο που του επιτρέπει να κάνει πανέμορφες λήψεις, κυρίως λουλουδιών. Είναι Μπαχάι, οπαδός μια θρησκείας για την οποία αγνοούσα τα πάντα εκτός από το ότι οι οπαδοί της διώκονται στο Ιράν. Από αυτή την ντοκιμαντερίστικη ταινία έμαθα κάμποσα πράγματα για τους Μπαχάι.

Ο πιστός, πάνω σε ένα βραχάκι στην ακροθαλασσιά, ατενίζοντας το τρικυμισμένο πέλαγο, απευθύνεται στους ανθρώπους.

-Ω άνθρωποι, πιστεύετε σε διάφορες θρησκείες, βουδισμό, χριστιανισμό… έχετε όλοι διάφορα ονόματα όμως ο σκοπός είναι ίδιος, είστε φύλα του ίδιου δένδρου. Αν οι θρησκείες κηρύττουν τον πόλεμο, καλύτερα να τις εγκαταλείψετε…

Νομίζω ότι το ίδιο πράγμα είπε και ο Μαρξ. Λέγοντας «η θρησκεία είναι…» εννοούσε όλες τις θρησκείες. Είναι αρκετά διαδεδομένη η άποψη των Μπαχάι, αλλά σε ανθρώπους που δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τη θρησκεία.

Ο Μαχμαλμπάφ με το γιο του παίρνουν συνεντεύξεις, επισκέπτονται διάφορους τόπους στο Ισραήλ, μια χριστιανική εκκλησία, το τείχος των δακρύων, μια αγορά, κ.ά. Κατά διαστήματα παρεμβάλλονται ασπρόμαυρα πλάνα από παλιά ντοκιμαντέρ, ρεπορτάζ ή ταινίες. Ακόμη, οι δυο Μαχμαλμπάφ εγκιβωτίζονται μέσα στο ντοκιμαντέρ τους, με μια «εξωδιηγητική» κάμερα να τους παρακολουθεί, πότε μαζί και πότε χώρια, και η οποία διηγείται τριτοπρόσωπα. Στο τέλος της ταινίας τη βλέπουμε να παρακολουθεί το γιο που ψάχνει τον πατέρα του. Έξυπνη επινόηση.

Για τον Μοχσέν Μαχμαλμπάφ έχουμε ξαναγράψει εδώ.