Τα θρίλερ δεν είναι
από τα αγαπημένα μου κινηματογραφικά είδη, όμως ένα ιρανικό θρίλερ δεν μπορώ να
μην το δω, αφού είμαι φαν του ιρανικού κινηματογράφου. Εξάλλου έχω δει άλλα
δυο, το Girl’s dormitory και το A party in hell, ίσως και κάποιο ακόμη που
δεν μου έρχεται στο μυαλό. Σειρά έχει το «Ένα κορίτσι περπατάει μόνο τη νύχτα».
Και αυτό το θρίλερ με εξέπληξε ευχάριστα, όπως και το «Ένα
πάρτι στην κόλαση» που είδα πρόσφατα. Ασπρόμαυρο, ατμοσφαιρικό, ερωτικό. Ο
νεαρός ερωτεύεται τη γυναίκα-βρικόλακα, χωρίς να ξέρει βέβαια ότι είναι
βρικόλακας. Οι στιγμές τρυφερότητάς τους είναι πολύ συγκινητικές.
Και πίνει το αίμα μόνο των κακών.
Σχεδόν.
Γιατί πίνει και το αίμα ενός άστεγου, πράγμα που δεν μας άρεσε
καθόλου. Το έργο παίχτηκε και στην Αθήνα, αλλά δεν νομίζω να το είδε κανείς
άστεγος και να τρόμαξε.
Ήπιε όμως
το αίμα του «κακού» που παρέσυρε τον πατέρα του ήρωά μας στα ναρκωτικά και στη
συνέχεια στα χρέη. Αλλά το μικρό παιδί το αφήνει ήσυχο, αφού το απειλεί
προειδοποιώντας το ότι πρέπει να είναι πάντα καλό παιδί. Το τέλος δεν μπορούσε
να είναι διαφορετικό από το τέλος οποιασδήποτε αισθηματικής ταινίας: happy.
Posts
No comments:
Post a Comment