Shahram Mokri (1978), Fish and cat

Shahram Mokri (1978), Fish and cat (2013)

Του Shahram Mokri έχουμε ήδη παρουσιάσει τη μικρού μήκους ταινία «Limit of circle» και την μεγάλου μήκους «Ashkan, the Charmed Ring and Other Stories».

Ο Σαχράμ Μοκρί έχει γυρίσει κυρίως ταινίες μικρού μήκους. Η «Askhan, the charmed ring and other stories» στην πραγματικότητα είναι μια συρραφή ταινιών μικρού μήκους, ιστοριών με μια χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την «Fish and cat». Και εδώ έχουμε τρεις τουλάχιστον προσωπικές ιστορίες, δυο ζευγαριών και ενός πατέρα και του γιου του, που όμως τις παρακολουθούμε στον ίδιο χώρο, στο μεγαλύτερο μέρος βέβαια σαν αφήγηση, και συχνά ως μονόλογο. Ο χώρος αυτός είναι η άκρη μιας λίμνης όπου έχουν μαζευτεί πολλοί νέοι με τις σκηνές τους για να πετάξουν τη νύχτα τους αετούς τους. Μαζεύονται στο ίδιο μέρος, την ίδια πάντα μέρα, τα τελευταία χρόνια.

Η ταινία είδα ότι χαρακτηρίζεται ως drama, mystery. Εγώ θα πρόσθετα και thriller, είδος που δεν μου αρέσει.

Το θρίλερ ξεκινάει αμέσως από την αρχή, με το σασπένς. Κάτι ύποπτο συμβαίνει με τους δυο μεσήλικες και την παράγκα-εστιατόριό τους. Ένα αμάξι σταματάει, ένας νεαρός ζητάει πληροφορίες, του ζητούν ταυτότητα, ρωτούν πόσοι είναι στο αμάξι, απαντάει ότι είναι τέσσερις, και του δίνουν οδηγίες πώς να γυρίσει πίσω, γιατί έχασαν το δρόμο και μπήκαν σε ιδιωτική περιοχή. –Είναι πολλοί για να τους καταφέρουμε, λέει ο ένας αφού απομακρύνεται ο νεαρός.

Ενδιάμεσα στις ιστορίες που παρακολουθούμε υπάρχουν και τα στοιχεία του σασπένς: μια γάτα που έχει στο στόμα της ένα ανθρώπινο δάκτυλο, ένα πτώμα σκεπασμένο με φύλλα που ένας από τους δυο αυτούς άντρες καλύπτει βιαστικά το παπούτσι που προεξέχει, η εξαφάνιση ενός κοριτσιού στην περσινή μάζωξη. Όμως υπάρχει και αυθεντικό θρίλερ, με τον ένα ηλικιωμένο που ζητάει από ένα κορίτσι να τον ακολουθήσει για να φτιάξουν μια βαλβίδα νερού. Δεν θα συμβεί όμως τίποτα, κάτι πάει στραβά στο σχέδιό του.

Το θρίλερ είναι κυρίως ατμοσφαιρικό, και στην ατμόσφαιρά του προσθέτει πολύ η μουσική. Βλέπουμε συχνά την κάμερα να ακολουθεί επί ώρα κάποιο από τα πρόσωπα καθώς απομακρύνεται, όμως τίποτα δεν συμβαίνει.

Επίσης συναντάμε συχνά το εφέ της επανάληψης που είδαμε και στη μικρού μήκους ταινία με μικρά επεισόδια που επαναλαμβάνονται, ακόμη και διαλόγους με μικροδιαφορές.

Δίπλα στο θρίλερ υπάρχει και το γκροτέσκο. Κατά διαστήματα εμφανίζονται δύο τύποι, ντυμένοι στα κόκκινα, που κρατάνε στα χέρια τους ένα κοντάρι από το οποίο κρέμονται σκοτωμένα πουλιά. Είναι και οι δυο μονόχειρες, αλλά στον ένα λείπει το δεξί, στον άλλο το αριστερό χέρι.

Στο τέλος του έργου αποκαλύπτεται το μυστήριο, το οποίο υποπτευόμαστε. Σε μια καλύβα- χασάπικο κρέμεται κρέας. Δεν φαίνεται καθαρά τι κρέας είναι, αλλά δεν έχουμε αμφιβολία ότι είναι ανθρώπινο. Μια κοπέλα, καθισμένη στον κορμό ενός δένδρου, ακούει μουσική από τα ακουστικά της. Ένας από τους τύπους της καλύβας την πλησιάζει. Λέμε θα τη σκοτώσει με το ξύλο που μαζεύει από κάτω. Δεν την σκοτώνει. Της ζητάει το ένα από τα ακουστικά, να δει τι μουσική ακούει.

Και εδώ έχουμε εφέ της διαδοχικής διάψευσης γιατί σε αφήγηση αμέσως μετά, η κοπέλα μας λέει πως της έκοψε το λαιμό με ένα μαχαίρι. Καθώς αυτός τραβάει το μαχαίρι ενώ η αφήγηση της κοπέλας έχει τελειώσει, η κάμερα απομακρύνεται από αυτούς και εστιάζει σε μια μπάντα που παίζει παραδίπλα το τραγούδι που άκουγε η κοπέλα. Στη συνέχεια, καθώς έχει βραδιάσει, βλέπουμε τον ουρανό γεμάτο με χαρταετούς.

Εξαιρετικά πρωτότυπη και συναρπαστική ταινία. Παρά το ότι δεν είμαι λάτρης του είδους ναι, μου άρεσε.