Jacob Gentry, Synchronicity

Jacob Gentry, Synchronicity (2015)

  Δυο κινηματογραφικά είδη που δεν μου αρέσουν είναι τα θρίλερ και η επιστημονική φαντασία. Έτσι δεν μπορώ να κρίνω αντικειμενικά την «Συγχρονικότητα», την οποία είδα κατόπιν συστάσεως ενός φίλου που γράφει για το φανταστικό. Πιστεύω όμως ότι είναι πολύ καλή για να μου τη συστήσει, μια και ο ίδιος είναι λάτρης του είδους και έχει γράψει γι’ αυτό, τόσο θεωρητικά όσο και λογοτεχνικά (διηγήματα).

  Η ταινία αναφέρεται σε ένα πείραμα, ή μάλλον τη δοκιμή μιας μηχανής που ταξιδεύει μέσα στο χρόνο. Αρχικά οι συμμετέχοντες στη δοκιμή πίστεψαν ότι είχαν αποτύχει, αλλά μετά διαπιστώθηκε ότι είχαν πετύχει. Ο Jim Beale είναι ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, η ψυχή του πειράματος. Όμως κάποια στιγμή εμφανίζεται και ένας δεύτερος Jim. Αυτός προέρχεται από ένα παράλληλο σύμπαν και έχει διεισδύσει στο σύμπαν του πρώτου, αθέλητα. Υπάρχουν πολλά επεισόδια με σασπένς. Μια κοπέλα εμπλέκεται σε αυτή την ιστορία την οποία ο Jim ερωτεύεται. Φυσικά θα έχουμε happy end.

  Σε μια βιβλιοκριτική μου για τον «Tristram Shandy» του Henry Fielding παρέθεσα το παρακάτω απόσπασμα: «Ο Πλίνιος ο Νεότερος δηλώνει ότι ουδέποτε διάβασε βιβλίο οσοδήποτε κακό, χωρίς να έχει κάποιο όφελος». Έτσι κι εγώ μπορώ να πω ότι, παρόλο που δεν μου αρέσει το είδος, απεκόμισα κάποια πράγματα.

  Ακούμε στο έργο την παρακάτω ατάκα: «Εσείς οι άνθρωποι δεν πιστεύετε στις συμπτώσεις. Ο Αϊνστάιν είπε ότι (οι συμπτώσεις) είναι ο τρόπος του θεού να παραμείνει ανώνυμος».

  Η συγχρονικότητα υποστηρίζει ο Καρλ Γιουνγκ στο ομώνυμο βιβλίο του ότι είναι η αιτία των συμπτώσεων. Το χρησιμοποίησα για τη συγγραφή του βιβλίου μου «Παραψυχολογία, μύθος ή πραγματικότητα».

  Δεν μπορώ να πω ότι με συγκίνησε ιδιαίτερα. Έχω διαβάσει βιβλία των τριών μεγάλων ψυχολόγων, αλλά μόνο ο Φρόιντ με εντυπωσίασε, και ο Άντλερ μου άρεσε επίσης αρκετά. Για τις συμπτώσεις μου άρεσε περισσότερο το βιβλίο του Άρθουρ Καίσλερ «Οι ρίζες της σύμπτωσης». Πιστεύω στις συμπτώσεις, είναι ο προσωπικός μου μύθος. Μάλιστα σε ένα ανέκδοτο αυτοβιογραφικό μου κείμενο έδωσα τον τίτλο «Οι ρίζες της σύμπτωσης».

  Και μια ανθρωπολογική πληροφορία (χθες μαζευτήκαμε η ομάδα κοινωνικής ανθρωπολογίας, για πρώτη φορά χωρίς τον Σωτήρη που έφυγε στις 12 Αυγούστου): «Υπάρχουν μερικές φυλές στον Αμαζόνιο όπου οι γυναίκες χρησιμοποιούν σαμανιστικές τελετές για να ελέγχουν τους άντρες τους, οδηγώντας τους στην παραφροσύνη».

  Φαντάζομαι όχι για πολύ, σε λίγο θα έχουν εκλείψει οι φυλές του Αμαζονίου.

  Οι λάτρεις του είδους θα την λατρέψουν την ταινία.