Ebrahim Hatamikia, The immigrant (1989)

Ebrahim Hatamikia, The immigrant (1989)

  Η ταινία του Nikolai Lebedev «The star» ήλθε μετά, το 2002. Πιθανόν ο Lebedev να μην είδε την ταινία του ιρανού Ebrahim Hatamikia που έχει το ίδιο μοτίβο, την εισχώρηση πίσω από τις εχθρικές γραμμές και τον ηρωικό θάνατο, αφού η νουβέλα τής οποίας αποτελεί μεταφορά η ταινία του γράφηκε το 1947. Μήπως τη διάβασε όμως ο Χαταμίκια; Έχω γράψει για το «Αστέρι» αλλά δεν έχω αναρτήσει ακόμη, θα αναρτήσω μόλις τελειώσω τη νουβέλα.

  Ο «Μετανάστης» δεν είναι κανένας μετανάστης, είναι η ονομασία που έδωσαν οι ιρανοί στα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια, τα οποία τα έστελναν πίσω από τις εχθρικές γραμμές κατά τον ιρανο-ιρακινό πόλεμο. Όμως για να γίνει σωστό το πιλοτάρισμα έπρεπε να το αναλάβουν κάποιοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές.

  Μια ομάδα αναλαμβάνει αυτή την αποστολή. Στόχος δεν είναι μόνο να πάρουν φωτογραφίες των θέσεων του εχθρού αλλά και να βομβαρδίσουν, αν χρειαστεί. Έτσι βομβαρδίζουν, στην αρχή της ταινίας, ένα παρατηρητήριο που πάνω του είναι ένας ελεύθερος σκοπευτής. Αργότερα θα βομβαρδίσουν και εχθρικές θέσεις.

  Το τέλος είναι συγκινητικό. Ο τελευταίος επιζήσας της ομάδας, ξέροντας ότι δεν πρόκειται να γλιτώσει το θάνατο, κρεμάει στο αεροπλανάκι τις ταυτότητες των νεκρών συντρόφων του μαζί και τη δική του και το κατευθύνει προς τις ιρανικές γραμμές.

  Έχω γράψει ότι μου αρέσουν τα drama και οι κωμωδίες, δεν ξέρω αν έχω γράψει ότι μου αρέσουν και οι πολεμικές ταινίες. Όμως δεν έχω την πολυτέλεια να τις βλέπω, με μόνη εξαίρεση αν είναι ιρανικές όπως αυτή, ή είναι μέσα στις ταινίες ενός σκηνοθέτη τον οποίο βλέπω πακέτο, όπως π.χ. το «Έλα να δεις» του Ελέμ Κλίμοφ. Επίσης αν είναι ρώσικη, για να φρεσκάρω τη γλώσσα, όπως π.χ. «Οι δικοί μας» του Ντμίτρι Μέσχιεφ.

  Εξαιρετικός ο Ηαταμίκια, έχω δει δυο ακόμη ταινίες του, την απίθανη κωμωδία «Low hights» και το (μετα)πολεμικό δράμα «Το άρωμα του σακακιού του Ιωσήφ».

  Πολύ μου άρεσε ο «Μετανάστης».