Η ταινία μου θύμισε το «Jakhalsdans» του Darrell Roodt που είδα πριν τρεις μέρες. Και εκεί βλέπουμε την επιδίωξη μιας συναυλίας,
για ιερό σκοπό: να μην κλείσει ένα σχολείο. Στην ταινία του John Landis ο ιερός σκοπός είναι να μην κλείσει ένα ορφανοτροφείο: το ορφανοτροφείο
στο οποίο μεγάλωσαν οι δυο ήρωες της ταινίας, ο Dan Aykroyd και ο πρόωρα χαμένος John Belushi.
Αμερικανιά η ταινία, αλλά καλή αμερικανιά. Τα
δυο βασικά συστατικά της συνταγής για μια περιπέτεια, το πιστολίδι και το potlatch με τα κυνηγητά των αυτοκινήτων, ήταν
πολύ καλής ποιότητας. Επί πλέον είχε και χιούμορ. Ήταν και μιούζικαλ, με Αρήθα Φράνκλιν, Ρέι Τσαρλς, κ.λπ. Και η βαθμολογία της στο IMDb είναι 8.
Η συναυλία θα γίνει, όμως στο κατόπιν τους είναι
όχι μόνο η αστυνομία, όχι μόνο ένα συγκρότημα που τους πήραν τη δουλειά, αλλά
και οι νεοναζί. Και μόλις που θα προλάβουν να καταθέσουν τα 5.000 ευρώ στην
τράπεζα για να σωθεί το ορφανοτροφείο.
Posts
No comments:
Post a Comment