Gregοry La Cava, My man Godfrey (1936)

Gregοry La Cava, My man Godfrey (1936)

  Προβλήθηκε προχθές στο «Σχολείο του Σινεμά», αλλά εγώ φυσικά δεν μπορούσα να πάω, καθώς είμαι στην Κρήτη. Όμως είπα να τη δω, να είναι καλά το Youtube.

  Καταπληκτική κωμωδία, μου φαίνεται ότι πρέπει να βλέπω πιο συχνά αμερικάνικες κωμωδίες του μεσοπολέμου, όσες έχω δει ήταν απολαυστικότατες.

  Δεν κοιτάζουμε τις απιθανότητες σε μια κωμωδία, αλλά το πόσο γελάμε με τις κωμικές καταστάσεις που δημιουργούνται. Και βέβαια ένας άστεγος που ζει με άλλους άστεγους στο σκουπιδότοπο για να αποδειχθεί αργότερα ότι είναι από πλούσια οικογένεια, είναι μια μεγάλη απιθανότητα, αν και όχι μεγαλύτερη απ’ αυτές που βλέπουμε στις κωμωδίες της Κρητικής Αναγέννησης. Για παράδειγμα, στον «Κατζούρμπο»: «Στο τέλος βγαίνει στο φως πως η Κασσάντρα είναι η χαμένη κόρη του Αρμένη, κι έτσι ο παραλίγο αγαπητικός γίνεται στοργικός πατέρας». Στον «Φορτουνάτο»: «Την κόρη που προξενεύουν στον Λούρα στο τέλος την παίρνει ο αγαπημένος της ο Φορτουνάτος, αφού αποδειχθεί ότι ήταν το χαμένο παιδί του Λούρα, ο Νικολός».

  Αλλά γιατί ζει στα σκουπίδια;

  Μετά από μια ερωτική απογοήτευση είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσει. Όμως, βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους να ζουν σε αυτές τις άθλιες συνθήκες χωρίς να παραιτούνται από τη ζωή, αποφάσισε να ζήσει μαζί τους.

  Δυο αδελφές τον διεκδικούν για να τις ακολουθήσει σε μια δεξίωση γιατί, όποια πρωτοφέρει σ’ αυτήν έναν άστεγο θα πάρει ένα βραβείο. Η μεγάλη του φέρεται προσβλητικά και αυτός, θυμωμένος, θα την σπρώξει και αυτή θα πέσει πάνω σε ένα σωρό στάχτες. Η μικρή όμως του φέρεται με καλοσύνη και αποφασίσει να την ακολουθήσει. Θα κερδίσει το βραβείο και θα τον προσλάβει σαν μπάτλερ. Αυτός θα ζήσει απίθανες καταστάσεις σε μια τρελή τρελή οικογένεια, την οποία θα σώσει από τη χρεοκοπία. Αλλά πιο πριν η μικρή θα τον ερωτευθεί, και θα κάνει σαν τρελή από ενθουσιασμό όταν έχει την ένδειξη ότι και αυτός είναι ερωτευμένος μαζί της.

 Με απολαυστικά επεισόδια και με ακόμη πιο απολαυστικούς διαλόγους, και με εξαιρετικό όλο το cast, ιδιαίτερα η πρόωρα χαμένη Carole Lombard στο ρόλο της μικρής αδελφής, μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η screwball κωμωδία. Κρίμα που δεν την είδα στο Σχολείο του Σινεμά για να βρεθώ και στη συζήτηση που ακολουθεί πάντα μετά την προβολή. 

  Παρά λίγο να το ξεχάσω, μια από τις πιο συγκλονιστικές ιρανικές ταινίες που έχω δει είναι η «Κάτω από το σεληνόφωτο» (2011) του Sayyed Reza Mir Karimi. Εδώ σε όλη την ταινία βλέπουμε το δράμα των άστεγων που ζουν κάτω από μια γέφυρα. Για πρώτη φορά θα το κάνω, να σας παροτρύνω να διαβάσετε τον σύνδεσμο με την ανάρτησή μου.