Εικονολάτρης ή εικονοκλάστης; Κάτι ενδιάμεσο

Εικονολάτρης ή εικονοκλάστης; Κάτι ενδιάμεσο

 

Δεν είμαι πια εικονολάτρης, αλλά ούτε και εικονοκλάστης.  Δεν δέχομαι κάθε τι που λέει ένας μεγάλος, και που κάποια τα θεωρώ ολότελα σαχλαμάρες. Κάποια άλλα τα προσυπογράφω απόλυτα.

 

Η φίλη μου η Σοφίτσα μου έστειλε στο viber έναν σύνδεσμο με τις υποθήκες του Gabriel Garcia Marquez, ενός συγγραφέα που θαυμάζω και εκτιμώ απέραντα. Από αυτά που διάβασα, κάποια τα θεώρησα ανοησίες (όχι, δεν είναι σπόντα για το Alzheimer από το οποίο υπέφερε τα τελευταία χρόνια της ζωής του). Τα παρακάτω όμως τα προσυπογράφω απόλυτα.

 

«Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

 

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται!

 

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί".

Τελικά με ενημερώνει φίλη ότι το κείμενο δεν ήταν του Μάρκες, ίσως γι' αυτό και οι ανοησίες στις οποίες αναφέρθηκα. Όμως ήταν δεν ήταν, αυτά που έγραψα παραπάνω με εκφράζουν απόλυτα. Οι αγγλομαθείς μπορείτε να διαβάσετε όλο το κείμενο στο σύνδεσμο: http://hoaxes.org/marquez.html 

5-9-2022