Kim Ki-duk, Το νησί (The isle, 2000)

Kim Ki-duk, Το νησί (The isle, 2000)

 

  Από χθες στους κινηματογράφους

  Έχω δει άλλες δυο ταινίες του Kim Ki-duk, το «Δίχτυ» και πριν ένα μήνα το «Άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… και άνοιξη».

Μια μουγκή νοικιάζει πλωτά σπίτια (είδαμε ένα τέτοιο και στην «Άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… και άνοιξη») και με μια βάρκα πηγαινοφέρνει τους νοικάρηδές της. Ένας από αυτούς της αρέσει. Είπαμε ότι της αρέσει, αλλά όχι και να τη βιάσει κιόλας; Θα αντισταθεί, αυτός δεν θα τα καταφέρει.

  Του πηγαίνει μια πόρνη. Αρχίζει να ζηλεύει.

  Μια ζηλιάρα γυναίκα είναι ικανή για οτιδήποτε, ακόμη και για βιτριόλι στο πρόσωπο της αντίζηλου.

  Όχι, εδώ δεν είχαμε βιτριόλι.

  Αυτός που αγαπάει είναι φυγόδικος, έχει σκοτώσει. Από ένα ονειρικό πλάνο που είδαμε υποθέτουμε ότι μάλλον έχει σκοτώσει την γυναίκα του με τον γκόμενό της, όταν τους τσάκωσε γυμνούς πάνω στο κρεβάτι να πηδιούνται.

  Θέλει να αυτοκτονήσει, φέρνει το πιστόλι στον κρόταφό του. Δεν θα τα καταφέρει.

  Αργότερα θα προσπαθήσει πάλι να αυτοκτονήσει καταπίνοντας αγκίστρια. Έχει άφθονα. Οι ένοικοι ασχολούνται με το ψάρεμα, τόσο για να περνάει η ώρα τους όσο και για τη διατροφή τους.

  Θα του τα βγάλει.

  Και θα τα φτιάξουν.

  Αυτή, όταν αυτός τη διώχνει, θα τα χώσει στο… ας μη γράψω τη λέξη, τη φοβάμαι τη λογοκρισία του facebook όπου θα κάνω κοινοποίηση.

  Θα της τα βγάλει.

  Και θα είναι πάλι μαζί.

  Δεν θα δούμε τα καταπράσινα τοπία που είδαμε στην Άνοιξη… θα δούμε ομιχλώδη τοπία, σαν αυτά που έχω δει σε κινέζικους πίνακες. Δημιουργούν μια ζοφερή ατμόσφαιρα.

  Αυτό που με ξένισε δεν ήταν τα δυο πτώματα αλλά η σκληρότητα. Οι σκηνές με τα αγκίστρια δεν μου ήταν ευχάριστες.

  Προπαντός δεν μου άρεσαν τα ψάρια που σπαρταρούσαν. Και είδαμε πολλές σκηνές με ψάρια να σπαρταράνε, καθώς μόλις τα είχαν ψαρέψει.

  Θυμάμαι που με πήρε πριν πολλά χρόνια για ψάρεμα ο φίλος μου ο Γιώργης ο Τωμαδάκης. Έβγαλε ένα μικρό ψαράκι. Το είδα να σπαρταράει, ανοιγοκλείνοντας το στόμα του προσπαθώντας να «αναπνεύσει».

  Μου προξένησε πόνο.

  Δεν υπάρχει περίπτωση να ψαρέψω ποτέ στη ζωή μου, είπα.

  Σκηνές σκληρότητας είδα και στην Άνοιξη… με τα δυο μικρά παιδιά που βασάνιζαν ζωάκια, σκηνές που επίσης δεν μου άρεσαν.

  Τι να πούμε και για το κουφό τέλος;

  Πρώτη φορά βλέπω ταινία που μου άρεσε και δεν μου άρεσε ταυτόχρονα.

  Μεγάλος σκηνοθέτης ο Kim Ki-duk όμως δεν έχω καμιά διάθεση να τον δω πακέτο.

  Σίγουρα όμως θα βλέπω τις επανεκδόσεις του.