6. Αντίο

6. Αντίο

  Γεράσαμε. Και αποχαιρετούμε άτομα της σειράς μας. Με πήρε τηλέφωνο ο Μιχάλης, πέθανε η Βαγγελία η Διαλεχτάκη. Από καρκίνο στο κεφάλι. Ωραίο κορίτσι, θυμάμαι τη φλέρταρε ο Θόδωρας, μια εποχή που κάναμε παρέα, φοιτητές. Είχα να τη δω χρόνια. Και δεν θα την ξαναδώ.

  Σ’ αυτή και την αδελφή της είχα αφιερώσει ένα ποίημά μου τότε, γραμμένο «εν θερμώ», κυριολεκτικά, με πυρετό, αναφερόμενος στο πιο αντιστασιακό μου επεισόδιο:

                                           Παχυναμιώτικο

  Κάτω απ’ τα παράθυρα των κοριτσιών μας

Κάναμε καντάδα τη λευτεριά.

Ανέφελη ήταν η βραδιά

Κι ασημωμένο το μουράγιο της γλυφής παραλίας.

Τα κορίτσια μας άκουσαν στον ύπνο τους και χαμογέλασαν...

 

Κάτω στις κοιλάδες και στις ρεματιές  

Η    λευτεριά 'στησε τον ξέφρενο χορό της, και στη

Χούφτα της κρατάει το σπαθί,

Με τη φοβερή την κόψη

Και με μιαν όψη που με βια μετράει τη γη.

Μεθυσμένοι, πήγαμε βόλτα στην παραλία. Στο μόλο πήρα μια πέτρα και χάραξα πάνω στο σοβά «Κάτω η χούντα». Φαινόταν για αρκετές μέρες, μέχρι που το πασάλειψαν με ασβέστη. Υπέθεσαν ότι το έγραψαν κάτι αριστεροί Βασιλικιώτες.

Αντίο Εύη.

15-1-02