Darko Bajic, Μαύρο βομβαρδιστικό και Πόλεμος ζωντανά

Darko Bajic (1955 - )

The Black Bomber (Crni bombarder 1992)

  Ένας DJ σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό, το «Μαύρο βομβαρδιστικό», ο πιο αγαπητός από όλους, μπλέκει σε περιπέτειες. Ένας τρελός μπαίνει στο στούντιο με ένα οπλοπολυβόλο και τα κάνει λίμπα, χωρίς να καταφέρει όμως να τραυματίσει κανένα. Απεναντίας τον εξουδετερώνουν μέχρι που έρχεται η αστυνομία. Το αφεντικό του, δυσαρεστημένος, του δίνει ένα μήνα άδεια. Αυτός το μεταφράζει με απόλυση.

Στο μεταξύ μπλέκει σε ένα ωραίο ρομάντζο με μια γιουγκοσλάβα Σακίρα, την πανέμορφη Ανίτσα Ντόμπρα που την είδαμε και στην ταινία «Enklava» του Goran Radovanovic, την χθεσινή μας ανάρτηση (23 χρόνια χωρίζουν τις δυο ταινίες, αλλά την αναγνωρίσαμε). Επεισοδιακή σχέση, που όμως τελειώνει happy.

Στήνει τον δικό του ραδιοφωνικό σταθμό σε ένα όχημα. Η αστυνομία τον κυνηγάει. Ένα πλήθος νεολαία συγκεντρώνονται στην πλατεία για συμπαράσταση, ενώ υπερίπταται με ένα ελικόπτερο ο αστυνομικός διευθυντής.

Ο τρελός που έχει δραπετεύσει τους εντοπίζει και τους γαζώνει. Τραυματίζει τον συνεργάτη του. Ο αστυνομικός διευθυντής τον βλέπει να κρατάει αγκαλιά τον τραυματισμένο φίλο του, κρυμμένο πίσω σε μια γωνιά.

Δεν θα τον συλλάβει.

Στο τέλος του έργου βλέπουμε τον πρόεδρο (βρισκόμαστε σε προεκλογική εκστρατεία) να του προτείνει να δουλέψει σε κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Τι εξοπλισμό θα έχει; Δορυφορική μετάδοση.

Θα δεχτεί.

Ένα από τα πιο ωραία έργα που έχω δει ποτέ. Ξέφρενο, χιουμοριστικό, νεολαιίστικο, συναρπαστικό.

War live (Rat uzivo 2000)

  Σε σχέση με το «The black bombander», ο «Πόλεμος ζωντανά» είναι κανονική κωμωδία.

Ο Σεργκέι είναι σκηνοθέτης, την ταινία του τη χρηματοδοτεί ένας αμερικανός, ο Χάρβεϊ, όμως με τον επικείμενο πόλεμο έχει δεσμευτεί ο τραπεζικός λογαριασμός και δεν μπορεί να πληρώσει το συνεργείο και τους ηθοποιούς. Όταν ξεκινάνε οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Ο Σεργκέι καταφέρνει και πείθει τον Μιλέτα τον ασφαλίτη, αποδεσμεύεται ο λογαριασμός και η ταινία συνεχίζεται. Όμως μπαίνει το πρόβλημα ότι η ταινία δεν είναι όσο πρέπει πατριωτική. Όταν σε ένα βομβαρδισμό σκοτώνεται ένας από τους ηθοποιούς οι άλλοι αρνούνται να συνεχίσουν. Ο Μιλέτα τους αναγκάζει, δίνοντας νέα πλοκή στην ταινία, κάνοντάς την πιο πατριωτική. Το σχέδιό του είναι να σκοτώσει πραγματικά τον Χάρβεϊ τον οποίο ο Σεργκέϊ είχε πείσει να συμμετάσχει στην ταινία σαν ηθοποιός, σε ένα υποτιθέμενο βομβαρδισμό. Ο Σεργκέϊ όμως του χαλάει τα σχέδια. Δίνει μια νέα τροπή στην ταινία.

Το πρωτότυπο της ταινίας αυτής είναι ο εγκιβωτισμός της. Πέφτουν τα γράμματα τέλους, διαβάζουμε ότι η ταινία στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, μαθαίνουμε τι έγιναν στη συνέχεια τα πρόσωπα, για να συνεχιστεί η ταινία με μια υποτιθέμενη προβολή της σε μια περίπου avant-premiere στην Αθήνα. Ανάμεσα στους θεατές βλέπουμε τρεις τέσσερις φορές και τον Σεργκέι, που υποτίθεται ότι στην ταινία είχε μόνος του ανατιναχθεί στη σκηνή που θα έπαιζε ο Χάρβεϊ. 

Μπορεί όμως και όχι. Η «συνέχεια» αυτή ίσως είναι για να μας δείξει ότι ο Σεργκέϊ τους ξεγέλασε με την υποτιθέμενη αυτοκτονία του. Σε μια κωμωδία δεν μπορεί να πεθαίνει ο κεντρικός ήρωας.

Με ενθουσίασαν τόσο οι τρεις ταινίες που είδα ώστε λέω να συνεχίσω με εβδομάδα γιουγκοσλάβικου κινηματογράφου-σέρβικου κυρίως.