Eli Craig, Tucker and Dale vs evil (2010)

Eli Craig, Tucker and Dale vs evil (2010)

  Comedy, horror, χαρακτηρίζεται η ταινία στο IMDb, αλλά όπως συμβαίνει σε όλες τις μαύρες κωμωδίες, το κωμικό αμβλύνει την αίσθηση του μαύρου. Ναι, υπάρχουν πτώματα, αλλά η τραγική εντύπωση χάνεται μέσα στο κωμικό της υπόθεσης.

  Το μοτίβο εδώ είναι η ωραία και το τέρας. Η ωραία είναι η Άλισον, που με μια παρέα φίλων της πηγαίνουν για πικνίκ σε ένα δάσος. Το τέρας είναι ο Dale, ένας χοντρούλης ντροπαλούλης νεαρός. Με το φίλο του τον Tucker μοιάζουν σαν άξεστοι χωριάτες. Πηγαίνουν σε μια παλιοκαλύβα που μόλις αγόρασε ο Tucker, το εξοχικό του. Δίπλα είναι οι νεαροί. Τους έχουν πάρει από κακό μάτι, και όταν ο Dale σώζει από πνιγμό την Άλισον και τη μεταφέρει στην καλύβα, νομίζουν ότι την έχει απαγάγει. Η παρεξήγηση αυτή τροφοδοτεί τα επεισόδια horror, όπου κάποιοι από την παρέα θα χάσουν τη ζωή τους. Ο ένας τους όμως είναι παρανοϊκός, όπως αποκαλύπτεται. Βλέποντας ένα αίσθημα να αναπτύσσεται ανάμεσα στον Dale και την Άλισον, η οποία προηγουμένως τον είχε αποκρούσει, αφηνιάζει κυριολεκτικά. Αλλά μια και έχουμε κωμωδία θα γλιτώσουν από τη μανία του. Οι κωμωδίες συνήθως τελειώνουν με γάμο, εδώ όμως, μια και η ταινία είναι και horror, θα αρκεστούμε στο φιλί των δυο ερωτευμένων.
  Πάλι θα μιλήσω για φαλλοκρατισμό. Έχω ξαναγράψει για το μοτίβο του Σταχτοπούτου, («Ερωτόκριτος» κ. ά) που είναι το πιο συνηθισμένο, και ας είναι η αντιστροφή του μοτίβου της Σταχτοπούτας του παραμυθιού, που είναι πιο σπάνιο («Pretty woman». Τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει το αντίστροφο του μοτίβου «Η ωραία και το τέρας», δηλαδή «Ο ωραίος και η άσχημη»· ή τουλάχιστον δεν έχω κανένα έργο υπόψη μου. Έχετε μήπως εσείς;