Βουβή κομεντί, μια ακόμη
εξαιρετική ταινία του Όζου.
Ο Okajima είναι πρωταθλητής του Kendo, ένα άθλημα σαν ξιφομαχία
με σπαθιά από μπαμπού και προστατευτική πανοπλία. Είναι περίπου σαν τον
Γιοζίμπο του Κουροσάβα, απλοϊκός αλλά καλόκαρδος. Σώζει μια κοπέλα από μια
κλέφτρα, και αυτή τον ερωτεύεται. Στο τέλος θα τον ερωτευθεί και η κλέφτρα.
Όμως η κλέφτρα θα παραιτηθεί. Ξέρει ότι αγαπάει την άλλη. Με τις συμβουλές του
όμως θα οδηγηθεί στον καλό δρόμο.
Φυσικά πριν το αίσιο τέλος θα δούμε πολλά
κωμικά επεισόδια. Το μούσι του δεν αρέσει, δεν μπορεί εξαιτίας του να βρει
δουλειά, και τα κορίτσια τον κοροϊδεύουν. Θα τα κόψει. Ο φίλος του θα του δείξει
φωτογραφίες μεγάλων ανδρών που είχαν γένια. Ο Αβραάμ Λίνκολν είναι ένας απ’
αυτούς.
Και θυμήθηκα.
Το είπε ο Αριστοτέλης.
Τα γένια τον αγροίκο τον κάνουν ακόμα πιο
αγροίκο, ενώ απεναντίας τον ευγενή ακόμη πιο ευγενή, ή κάτι τέτοιο τέλος
πάντων.
Εμένα, είτε με κάνουν πιο αγροίκο είτε πιο
ευγενή, μου είναι αδιάφορο. Μου φτάνει που γλίτωσα αυτό τον μπελά του
καθημερινού ξυρίσματος.
Posts
No comments:
Post a Comment