John Myhers, Terror in Beverly Hills (1989)

John Myhers, Terror in Beverly Hills (1989)

 

  Αυτή είναι η τελευταία – προς το παρόν -μη ιρανική ταινία που βλέπω με τον Behrouz Vosoughi, τον οποίο παρουσιάζουμε πακέτο. Εν καιρώ θα δούμε και εκείνες τις ιρανικές ταινίες του που δεν έχουμε δει. 

  Ο Βοσουγκί με μια ομάδα αράβων απαγάγουν την κόρη του προέδρου των ΗΠΑ. Ποιο είναι το αίτημά τους; Να απελευθερωθούν 55 παλαιστίνιοι αγωνιστές που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές.

  Βλέπω πολύ χαμηλή βαθμολογία στο IMDb, μόλις 3.3. Αυτό βέβαια δεν με αποθάρρυνε να τη δω, όπως π.χ. δεν με αποθαρρύνει να δω μια ταινία το ότι είναι horror αν είναι ενός σκηνοθέτη που βλέπω πακέτο. Έτσι π.χ. είδα το remake του «Ψυχώ» (1998), του Gus van Sant.

  Μεταδίδουν το μήνυμα της κόρης τηλεφωνικά, με αποτέλεσμα να εντοπισθούν. Το κτίριο που την κρατούν πολιορκείται. Ζητούν γιατρό για τον τραυματισμένο φίλο τους. Αυτός που πηγαίνει είναι της αστυνομίας με κάποιες ιατρικές γνώσεις. Θα τον ξεσκεπάσουν και θα τον σκοτώσουν, όχι όμως πριν προσφέρει τις πρώτες βοήθειες. Ένας άλλος που προσγειώνεται στη στέγη θα εντοπισθεί και θα εκτελεσθεί.

  Ο υπεύθυνος των διαπραγματεύσεων είναι ένας παλιός του φίλος, ο Frank Stalone (δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι είναι ο αδελφός του Σιλβέστερ, μοιάζουν τόσο πολύ, το επιβεβαίωσα ψάχνοντας τη βικιπαίδεια) που όμως τώρα είναι άσπονδος εχθρός του. Σκότωσε λέει τη γυναίκα του και την κόρη του. Δεν καλοκατάλαβα, ή δεν ειπώθηκε, πώς και γιατί. Ίσως απλά να ήταν υπεύθυνος για την εκτέλεσή τους από κάποιο άλλο πρόσωπο, δεν ξέρω.

  Για να εκβιάσουν τον Stalone κάποιοι άλλοι συνένοχοι απαγάγουν την γυναίκα και την κόρη του, όμως θα εντοπισθούν από δυνάμεις της αστυνομίας και θα τις ελευθερώσουν. Όχι μόνο δεν πέτυχε ο εκβιασμός αλλά και κάποιοι της αστυνομίας καταφέρνουν τελικά να εισέλθουν στο κτίριο.

  Ένας ερωτιδέας θα επιχειρήσει να βιάσει την κόρη του προέδρου αλλά τον προλαβαίνει ο Βοσουγκί και τον χαστουκίζει. Μετά την πέφτει στη μόνη γυναίκα ανάμεσα στους απαγωγείς για να εισπράξει και από αυτήν ένα χαστούκι.

  Οι αστυνομικοί που έχουν εισέλθει σκοτώνουν τον ένα μετά τον άλλο τους απαγωγείς. Και, το κλασικό μοτίβο, μένουν αντιμέτωποι οι δυο πρώην φίλοι και τώρα άσπονδοι εχθροί. Αλήθεια, πώς θα το διαχειρισθεί ο σκηνοθέτης;

  Κάποιος άλλος σκηνοθέτης ίσως το διαχειριζόταν ως μια μονομαχία γιγάντων. Ο Myhers όμως προτίμησε να βάλει τον Βοσουγκί να πέσει από το παράθυρο σπάζοντας την τζαμαρία, ολοφάνερα για να αυτοκτονήσει. Πριν φτάσει στο έδαφος τον γαζώνουν οι σφαίρες των αστυνομικών.

  Αλήθεια, πώς μπόρεσε έστω και να ψιθυρίσει με το κορμί τρυπημένο από σφαίρες στον πρώην φίλο του που τον αγκαλιάζει;

  Δεν είναι ανάγκη να μένουμε πάντα πιστοί στο ρεαλισμό, αυτό το τέλος είναι πιο εντυπωσιακό.

  Καλά, μου άρεσε η ταινία;

  Το έχω ξαναγράψει, ας το γράψω άλλη μια φορά. Μετά το drama, τα κοινωνικά έργα δηλαδή, έρχεται η κωμωδία στις προτιμήσεις μου. Όμως μια κακή κωμωδία με ξενερώνει ολότελα, σε σημείο αγανάκτησης. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με μια κακή αστυνομική ταινία ή μια περιπέτεια, που όσο κακή και αν είναι την απολαμβάνω.  

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας για τον Βοσουγκί ήταν για την ταινία «Sphinx».