Christian Petzold, Polizeiruf 110, Wölfe (2016)

Christian Petzold, Polizeiruf 110, Wölfe (2016)

 

  Είναι το δεύτερο από τα τρία επεισόδια που γύρισε ο Petzold για μια αστυνομική σειρά με αυτοτελή επεισόδια, σε σενάριο δικό του. Το προηγούμενο ήταν «Οι κύκλοι».

  Βιάστηκα να γράψω για το unhappy end στους «Κύκλους». Εδώ το happy end είναι δεδομένο. Η αστυνομικίνα δεν είναι παντρεμένη. Είναι διστακτικοί στο να ομολογήσουν τον έρωτά τους. Τον αποκαλύπτει στον ένα και στον άλλο ο «λύκος», ένας νέος άνδρας που έχει μια δυσμορφία στο πάνω χείλος του (το καλύπτει με το μουστάκι) με αποτέλεσμα να τον αποκαλούν Βόλφι, όχι τόσο για το Wolfgang όσο για το ότι η δυσμορφία αυτή τον κάνει να μοιάζει με Wolf, λύκο.

  Ταλαιπωρημένη ύπαρξη καθώς δεν βρίσκει ερωτική ανταπόκριση. Προφανώς μετανοιωμένος για το έγκλημα που διέπραξε (σκότωσε μια γυναίκα που δεν του ανταποκρίθηκε ερωτικά), δεν θα σκοτώσει την αστυνομικίνα αλλά θα αυτοκτονήσει.

  Trivia.

  Μας άρεσε η κλασική μουσική που ακούσαμε.

  Ακούσαμε και τα «Παιδιά του Πειραιά» στη γερμανική εκδοχή, στο μπαρ Ακρόπολις όπου είχε καλέσει την αστυνομικίνα ο αστυνομικός (οι ίδιοι ηθοποιοί έπαιζαν και στο προηγούμενο επεισόδιο).

  Και μια και το θέμα είναι οι «Λύκοι», γίνεται αναφορά στους «Γκρίζους λύκους», οι οποίοι δολοφόνησαν δυο κούρδισσες. Ένας ύποπτος για το φόνο είναι ένας πρώην γκρίζος λύκος. Να θυμίσουμε ότι οι γάλλοι πήραν την εκδίκησή τους για την ταπείνωση που υπέστησαν σε ένα ναυτικό επεισόδιο κηρύσσοντας τους γκρίζους λύκους τρομοκρατική οργάνωση. Μάλλον και στη Γερμανία είναι εκτός νόμου, καθώς ο ύποπτος πρώην γκρίζος λύκος βρίσκεται υπό προστασία, έχοντας προφανώς καταθέσει εναντίον τους.

  Οι χαρακτήρες προσωπογραφούνται, δεν είναι οι τυπικές φιγούρες-εκπρόσωποι του νόμου. Η αστυνομικίνα παλεύει με τον αλκοολισμό της.

  Είπαμε, η προηγούμενη ταινία ήταν οι «Κύκλοι».