Christopher Nolan, Oppenheimer (2023)

 

Christopher Nolan, Oppenheimer (2023)

 

  Εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους.

  Μου αρέσουν οι βιογραφικές ταινίες, όμως περισσότερο μου αρέσουν τα βιογραφικά ντοκιμαντέρ όπως το «To end all war: Oppenheimer and the atomic bomb» (2023) ενός άλλου Christopher, του Cassel.

  Οι διαφορές:

  Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

  Η έκρηξη της δοκιμαστικής βόμβας στο Los Alamos:

  Η αυθεντική, στο ντοκιμαντέρ.

  Πολύ πιο εντυπωσιακή, όμως στημένη, στην βιογραφική ταινία.

  8,5 η βαθμολογία της στο ΙΜDb, σίγουρα είναι μια πολύ καλή ταινία. Εγώ βέβαια σε κάποια σημεία τη βρήκα βαρετή με τους ακατάσχετους διαλόγους, αλλά δεν έχει σημασία, στο μεγαλύτερο μέρος της μου άρεσε πολύ.

  Να μην ξαναγράφω πράγματα, θα παραπέμψω στην ανάρτησή μου για το ντοκιμαντέρ, που το είδα επειδή ήμουν στην Κρήτη και δεν ήταν δυνατόν να πάω στη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας του Νόλαν. Στην ανάρτησή μου γι’ αυτό ενημέρωνα για την προβολή της ταινίας του Νόλαν η οποία εξακολουθεί να παίζεται από τις 27 Αυγούστου, πάνω από δυόμισι μήνες.

  Εδώ θα γράψω για πράγματα που ή δεν τα θυμόμουνα ή δεν τα είχα προσέξει.

  Παράτησε τη φιλενάδα του για να παντρευτεί μια γυναίκα, ήδη παντρεμένη, που χώρισε για να τον παντρευτεί. Η φιλενάδα του κάποια στιγμή αυτοκτόνησε.

  Το είπε πράγματι; «Κρίμα που δεν προλάβαμε να τη ρίξουμε στους Γερμανούς».

  Ευτυχώς που δεν πρόλαβαν.

  Η δίωξή του ήταν πράξη εκδίκησης από έναν υπουργό, τον οποίο ειρωνεύτηκε κάποτε, και όχι για τις σχέσεις του με κομμουνιστές. Ο υπουργός αυτός δεν υπουργοποιήθηκε ξανά. Ένας από τους τρεις που αντιτάχτηκαν στην υπουργοποίησή του ήταν ο Κένεντι, ακριβώς γι’ αυτό το λόγο.   

  Η «δίωξή» του δεν ήταν όπως οι μακαρθικές εκκαθαρίσεις που γίνονταν εκείνη την εποχή. Απλά δεν του ανανέωσαν την «διαπίστευσή» του, δηλαδή την πρόσβαση σε άκρως απόρρητα στοιχεία που αφορούσαν την κατασκευή της βόμβας υδρογόνου.

  Βέβαια αργότερα τον τίμησαν δεόντως, και σαν πράξη μεταμέλειας για την άδικη απόφαση.

  Παρεμπιπτόντως, αυτό που λέω δημοσιογραφική ταυτότητα για παρακολούθηση της προβολής των καινούριων ταινιών σε avant premiere, που γίνεται σχεδόν πάντα πρωινές ώρες στο Ιdeal, λέγεται «κάρτα διαπίστευσης».