Pedro Almodovar, Οι παράξενοι δρόμοι της ζωής (Extraña forma de vida, 2023)

 

Pedro Almodovar, Οι παράξενοι δρόμοι της ζωής (Extraña forma de vida, 2023)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Κορυφαίος ο Αλμοδόβαρ, αν ήμουν νεότερος θα τον έβλεπα πακέτο. Και λυπάμαι πολύ που δεν βλέπω τα έργα του να παίζονται σε επανέκδοση. Έχω δει πολλά, αλλά έχω γράψει μόνο για τα τελευταία, από τότε δηλαδή που απέκτησα το blog μου. Έχω γράψει για πέντε, με τελευταία τις «Παράλληλες μητέρες» (2020).

  Μικρού μήκους, μόλις 30 λεπτών, προβάλλεται κανονικά, κάτι που σπάνια συμβαίνει στις  ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες προβάλλονται κυρίως σε φεστιβάλ.

  Σαν είδος τοποθετείται στα western. Όσο για τα θέματα, είναι δύο: ο ομοφυλόφιλος έρωτας δυο αντρών και η πατρική αγάπη.

  Έχουν χωρίσει εδώ και τριάντα χρόνια. Αρνήθηκε να αγοράσουν ένα ράντσο και να ζήσουν μαζί. Έγινε σερίφης.

  Ο άλλος;

  Δεν θυμάμαι.

  Πηγαίνει και τον βρίσκει.

  Φυσικά θα κάνουν έρωτα.

  Γιατί όμως πήγε και τον βρήκε μετά από τόσα χρόνια;

  Μα σε είχα τόσο πεθυμήσει.

  Σε τα μας;

  Ήλθες για τον γιο σου. Δυστυχώς δεν γίνεται τίποτα, είναι αδιάσειστα τα τεκμήρια, αυτός σκότωσε την κοπέλα, πρέπει να τον συλλάβω.

  Χήρα του αδελφού του η κοπέλα, αλλά που την πηδούσε και ο ίδιος και μάλιστα ενόσω ο αδελφός του ήταν εν ζωή.

  Τον παρακαλεί να μην τον πειράξει, θα τον διώξει πέρα από τα σύνορα και θα φροντίσει να παρατήσει τον έκλυτο βίο του, να γίνει άνθρωπος τέλος πάντων.

  Δεν γίνεται, ο σερίφης είναι ανένδοτος.

  Και θα ακολουθήσει ένας αγώνας δρόμου. Αυτός, να πάει να του πει να φύγει. Ο σερίφης, να τον προλάβει και να τον συλλάβει.

  Τι θα γίνει στο τέλος;

  Α, όλα κι όλα, εγώ σαν τον Ποκοπίκο είμαι τάφος στα μυστικά (αλήθεια, έχω μήνες να τον αναφέρω). Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι αυτό που μου είπε ο φίλος μου ο Γιάννης.

  Δεν θυμόταν ποιος πυροβόλησε ποιον, ο Βερλαίν ήταν που πυροβόλησε ή ο άλλος, που πάλι δεν θυμόταν αν ήταν ο Μπωντλέρ ή ο Ρεμπώ.

  Φυσικά ήταν εύκολο να το βρω στο διαδίκτυο. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την βικιπαίδεια.

  Verlaine returned to Paris in August 1871, and, in September, received the first letter from Arthur Rimbaud, who admired his poetry. Verlaine urged Rimbaud to come to Paris, and by 1872, he had lost interest in Mathilde, and effectively abandoned her and their son, preferring the company of Rimbaud, who was by now his lover.^[3] Rimbaud and Verlaine's stormy affair took them to London in 1872. In Brussels in July 1873, in a drunken, jealous rage, he fired two shots with a pistol at Rimbaud, wounding his left wrist, though not seriously injuring the poet. As an indirect result of this incident, Verlaine was arrested and imprisoned at Mons,^[4] where he underwent a re-conversion to Roman Catholicism, which again influenced his work and provoked Rimbaud's sharp criticism.^[5]