Emmanuelle Nicot, Με τα μάτια της Νταλβά (Dalva, 2022)

Emmanuelle Nicot, Με τα μάτια της Νταλβά (Dalva, 2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  To θέμα που πραγματεύεται η Nicot το βλέπω πρώτη φορά σε ταινία: αιμομιξία με την κόρη. Στην ταινία ακούω για παιδοφιλία, σαν να είναι πιο σημαντική κατηγορία (νομικά) ή αμαρτία (θρησκευτικά). Αλλά η αιμομιξία είναι κατά τη γνώμη μου πιο σημαντική.

  Η παιδοφιλία λέγεται και αποπλάνηση ανηλίκου. Ένας πατέρας θα δυσκολευόταν πολύ να αποπλανήσει την έφηβη κόρη του. Όταν όμως η κόρη του είναι μόλις 9 χρονών (στην ταινία τη βλέπουμε 12) είναι πιο απλά τα πράγματα. Και προπαντός όταν λείπει η γυναίκα του, που τον παράτησε.

  Η αιμομικτική σχέση αυτή έχει επιπτώσεις πάνω στη μικρή Νταλβά: Ντύνεται σαν γυναίκα.

  Την αιμομιξία θα καταγγείλουν οι γείτονες και η Νταλβά θα υποχρεωθεί να μείνει σε δομή φιλοξενίας ανηλίκων που έχουν ανάλογα προβλήματα. Η συγκάτοικός της στο δωμάτιο έχει μητέρα πόρνη, και η πρόνοια της την πήρε.

  Η κόρη τρέφει αισθήματα για τον πατέρα της.

  Ο πατέρας της νιώθει ενοχές.

  Να μην παρασυρθούμε όμως να βγάλουμε συμπεράσματα ότι αυτή είναι μια τυπική περίπτωση. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές.

  Με την «Ελένη, την πόρνη» είχε σεξουαλικές σχέσεις ο πατέρας της. Όταν το ανακάλυψε η μητέρα της την έδιωξε από το σπίτι.

  Μια παρόμοια σχέση περιγράφει και ο Φιτζέραλντ στο μυθιστόρημά του «Τρυφερή είναι η νύχτα». Ο πατέρας πεθαίνει αλκοολικός από τύψεις, η κόρη τρέχει από ψυχίατρο σε ψυχίατρο.

  Σίγουρα είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία, και το 7,5 που έχει στο IMDb δείχνει ότι άρεσε πολύ σ’ αυτούς που την είδαν.

  Άρεσε και σε μένα, και τη συνιστώ.