Lech Majewski, O μύλος και ο σταυρός (The mill and the cross, 2011)

 

Lech Majewski, O μύλος και ο σταυρός (The mill and the cross, 2011)

 

  Από σήμερα στο Στούντιο

  Σε συζήτηση με το φίλο μου το Γιάννη, αλλά μπορεί να το έχω γράψει κιόλας, έχω πει ότι συγγραφείς και σκηνοθέτες συχνά έχουν θεματικές εμμονές, ενώ όσον αφορά το ύφος τους μετακινούνται πολύ λίγο. Το βλέπω αυτό πολύ χαρακτηριστικά στον πολωνό Λεχ Μαγιέφσκι. 

  Έχει ξανασυμβεί, να προβάλλεται μια προηγούμενη ταινία ενός σκηνοθέτη μετά την επόμενη. Πριν επτά χρόνια προβλήθηκε η «Onirica» (2014) στην Αλκυονίδα και στο Στούντιο, γι’ αυτό θα μιλήσω πρώτα γι’ αυτήν, συγκρίνοντάς την με το «Μύλο και τον σταυρό».

  Στην «Onirica» ο Αδάμ, καθηγητής λογοτεχνίας, σώζεται σε ένα τροχαίο στο οποίο έχασαν τη ζωή τους η φίλη του η Μπάσια και ο καλύτερός του φίλος, ο Καμίλ. Εγκαταλείπει το πανεπιστήμιο και γίνεται πωλητής σε σουπερμάρκετ.

  Τη νύχτα στα όνειρά του βλέπει εικόνες από την Θεία Κωμωδία του Δάντη, κυρίως από τον Παράδεισο, ενώ ακούμε και στίχους απ’ αυτήν.

  Στο «Μύλο και το σταυρό» ο Μαγιέφσκι ξεφορτώνεται το ρεαλιστικό μέρος και πηγαίνει κατευθείαν σ’ αυτό που τον ενδιαφέρει. Όπως στην «Onirica» χρησιμοποιεί τη Θεία Κωμωδία, εδώ χρησιμοποιεί τον πίνακα του Μπρίγκελ «Ο μύλος και ο σταυρός».

  Μια φωτογραφία είναι το πάγωμα μιας στιγμής μιας συνεχούς ροής γεγονότων. Το ίδιο είναι και ένας πίνακας. Στον πίνακα του Μπρίγκελ υπάρχουν ένα σωρό πρόσωπα και σκηνές που με τη δραματοποίησή τους δείχνει το πριν και το μετά τους. Και όλες αυτές τις σκηνές τις μεταφέρει σε ένα πραγματικό χωροχρόνο, στη Φλάντρα το 1564, με τον απηνή διωγμό των αιρετικών από τους κατακτητές ισπανούς.

  Οι σκηνές που βλέπουμε είναι σοκαριστικές, ιδιαίτερα αυτή με την ανάρτηση ενός αιρετικού πάνω σε έναν τροχό στην κορυφή ενός στύλου, όπου τα κοράκια του τρώνε τα μάτια και τις σάρκες. Όπως και να το κάνουμε όμως είναι μια εξαιρετικά πρωτότυπη ταινία που αξίζει να τη δείτε. Το μόνο προηγούμενό της που ξέρω είναι η δραματοποίηση ενός πίνακα του Βαν Γκονγκ σε ένα από τα «Όνειρα» του Κουροσάβα. 

  Η βαθμολογία της στο IMDb είναι 6,9. Εγώ έβαλα 8.