John Frankenheimer, Ο άνθρωπος της Μαντσουρίας (The Manchurian candidate, 1962)

 

John Frankenheimer, Ο άνθρωπος της Μαντσουρίας (The Manchurian candidate, 1962)

 

  Ας ξεκινήσουμε από αυτό:

  Σε ταινίες κατασκοπίας, πολεμικές και άλλες, υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Όταν οι κακοί είναι οι γερμανοί ή οι γιαπωνέζοι δεν υπάρχει πρόβλημα, όταν όμως είναι οι ρώσοι, ή καλύτερα οι σοβιετικοί;

  Δεν είμαι κομουνιστής, αν και υπήρξα, αλλά σέβομαι ομάδες και κόμματα που αγωνίζονται για μια πιο δίκαιη κοινωνία, που είναι εναντίον της πλουτοκρατίας και υπέρ των φτωχών. Και εδώ οι κακοί είναι οι σοβιετικοί κομμουνιστές.

  Θα μιλήσω πάλι για την προτιθέμενη σκηνοθετική πρόσληψη.

  Θυμάμαι, στη διάρκεια της δικτατορίας, φοιτητής, είδα μια αμερικάνικη πολεμική ταινία, με αμερικάνους και βιετκόνγκ. Η προτιθέμενη σκηνοθετική πρόσληψη ήταν να ταχθούμε με το πλευρό των αμερικάνων, εμείς όμως, φοιτητές, είμασταν με το πλευρό των βιετκόνγκ.

  Τώρα, να έβαλε σκόπιμα στη θέση των κακών τους κομμουνιστές ο σκηνοθέτης, ή μάλλον ο συγγραφέας του οποίου το βιβλίο υπήρξε κινηματογραφική μεταφορά; Δεν αποκλείεται ο συγγραφέας με αυτό το στόχο να έγραψε το μυθιστόρημα.

  Είμαστε στον πόλεμο στην Κορέα, όπου οι κινέζοι έχουν εμπλοκή. Συλλαμβάνουν μια ομάδα αμερικανών, ανάμεσα στους οποίους είναι ένας λοχίας, ο Lawrence Harvey, και ένας ταγματάρχης, ο Φράνκ Σινάτρα (Σύμπτωση: δεκαετίες είχα να δω έργο που να πρωταγωνιστεί και προχθές είδα τον «Άνθρωπο με το χρυσό χέρι»). Οι κομμουνιστές, ένας κινέζος και ένας ρώσος, κάνουν πλύση εγκεφάλου στον Harvey (Εδώ εισβάλλει η επιστημονική φαντασία). Τον υποβάλλουν και σκοτώνει δυο συντρόφους του. Μετά δεν θυμάται τίποτα.

  Η υποβολή ενεργοποιείται όταν, παίζοντας πασιέντζα, πέφτει πάνω στη ντάμα κούπα.

  Ο «χειριστής» του στην Αμερική δεν είναι άλλη από τη μητέρα του, που ενεργοποιεί την υποβολή παρωθώντας τον να παίξει πασιέντζα.

  Να μην πω όλη την πλοκή, που μπορείτε να τη διαβάσετε εξάλλου στη βικιπαίδεια.

  Τη μια ανατροπή δεν την μάντευσα, το ότι η μητέρα του, σφοδρή αντικομουνίστρια, ήταν στην πραγματικότητα όργανο των κομμουνιστών.

  Τη δεύτερη τη μάντευσα. Ο Harvey, που ο Frank Sinatra είχε απενεργοποιήσει την υποβολή της τράπουλας πάλι με την τράπουλα, πρέπει να σκοτώσει τον υποψήφιο του κόμματος για τις προεδρικές εκλογές, οπότε αυτόματα στη θέση του θα έμπαινε ο πατριός του, υποψήφιος αντιπρόεδρος.

  Όμως έπιασε η απενεργοποίηση της υποβολής; Ή θα σκοτώσει πράγματι τον υποψήφιο για την προεδρία; Ήταν εξαιρετικός ελεύθερος σκοπευτής στο στρατό, αποκλείεται να αστοχήσει.

  Ο Σινάτρα, που δεν είναι σίγουρος, θα τρέξει να τον προλάβει.

  Βλέπουμε τον Harvey να σκοπεύει τον υποψήφιο πρόεδρο. Η εντολή είναι να πατήσει την σκανδάλη όταν ο υποψήφιος για την προεδρία θα φτάσει σε ένα ορισμένο σημείο της ομιλίας του.

  Ήμουνα σίγουρος, ή σχεδόν σίγουρος, όπως δεν μπορείς να είσαι ποτέ 100% σίγουρος για τις προβλέψεις σου.

  Την τελευταία στιγμή στρέφει την καραμπίνα του και πυροβολεί τον πατριό του και τη μητέρα του. Αμέσως μετά εμφανίζεται ο Σινάτρα και τον βλέπει να αυτοπυροβολείται.

  7,9 η βαθμολογία της στο IMDb. Άρεσε πολύ η ταινία.

  Και εμένα μου άρεσε, παρά την υποψία μου για τη σκοπιμότητα για την οποία γυρίστηκε.