Majid Barzegar, The Old and Doleful Ballad of Asmar's rainy afternoon (Tasnife Ghadimi va gham bare asre baranie

Majid Barzegar, The Old and Doleful Ballad of Asmar's rainy afternoon (Tasnife Ghadimi va gham bare asre baranie 1999)

Έχουμε ήδη παρουσιάσει την ταινία του Majid Barzegar «Rainy seasons». Σειρά έχει σήμερα η «Η παλιά και θλιβερή μπαλάντα του βροχερού απογεύματος του Ασμάρ», μια  ταινία μικρού μήκους, 26 λεπτών.

Ο γιατρός, αφού εξετάζει τον Ασμάρ που είναι βαριά άρρωστος, λέει παρουσία του: –Γι’ αυτόν δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από τον θάνατο. Είναι πιο αδύνατος από τη ζωή. Μόλις τον ακούει ο Ασμάρ αρχίζει να κουνάει το κεφάλι του και να βγάζει ήχους. Ο γιατρός σκύβει πάνω του. Ο Ασμάρ όμως δεν μπορεί να μιλήσει να του πει τι θέλει.

Εγώ όμως κατάλαβα τι ήθελε να πει: Τι μαλακίες είναι αυτές που λες; Εγώ θέλω να ζήσω.

Ποιητική ταινία, με ποιητικό τίτλο, δεν ήταν πάντα εύκολο να συνδέσεις τα πλάνα. Η πιο ποιητική σκηνή ήταν εκείνη με διάφορα άτομα ακίνητα, κρατώντας μια ομπρέλα πάνω από το κεφάλι τους και σε κάποια απόσταση ο ένας από τον άλλο, και την κάμερα να περιφέρεται δίπλα και από πάνω τους. Ένας άντρας, χωρίς ομπρέλα, κινείται ανάμεσά τους. Είναι ο ετοιμοθάνατος. Πρόκειται για παραίσθηση.

Ο άρρωστος τελικά πεθαίνει. Λίγο πριν είχε φύγει ο γιατρός. Έπρεπε να δει και άλλους ασθενείς. Θλιβερός ο θάνατος, και μάλιστα όταν έρχεται ένα βροχερό απόγευμα.