Nabil Ayouch, Much loved

Nabil Ayouch, Much loved (2015)

Έχουμε παρουσιάσει και άλλες ταινίες του μαροκινού Ναμπίλ Αγιούς. Σειρά έχουν σήμερα οι «Πολυαγαπημένες».

Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή τεσσάρων πορνών στο Μαρόκο. Πρόκειται για πόρνες πολυτελείας. Σαουδάραβες γεμάτοι πετροδολάρια είναι οι συνήθεις πελάτες τους. Φανταζόμαστε και ευρωπαίοι, αλλά σ’ αυτούς δεν εστιάζει ο Αγιούς, που τον ενδιαφέρει περισσότερο να δώσει μια εικόνα του αραβικού κόσμου σε σχέση με τον έρωτα, το σεξ και την πορνεία. Προσκαλούνται σε πλούσια μέγαρα, όπου πριν περάσουν στις κρεβατοκάμαρες ξεφαντώνουν στο χορό.

Ένας ερωτεύεται μία απ’ αυτές. Της προτείνει να τον παντρευτεί. Δεν είναι ανάγκη να έλθει μαζί του στη Σαουδική Αραβία όπου οι γυναίκες ζουν φυλακισμένες, θα της αγοράσει σπίτι στο Μαρόκο και θα την επισκέπτεται όσο πιο συχνά μπορεί.

Όμως στο κρεβάτι παρουσιάζει. Μήπως επειδή είναι πολύ ερωτευμένος; Τον ακούμε να λέει ότι η γυναίκα του δεν δίνει δεκάρα για το τι κάνει. Τους πάντρεψαν οι γονείς τους, χωρίς να υπάρχει αίσθημα ανάμεσά τους. Τον έρωτα λαχταράει.

Αγγελοπουλικός ο Αγιούς (πάνω από τρεις ώρες κρατάει η ταινία), με μακρά πλάνα και σκηνές που λειτουργούν δεικτικά, με ελάχιστο σασπένς, είναι από τους καλύτερους σκηνοθέτες που έχω δει. Δυο σκηνές με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα.

Η πρώτη: επί 59 δευτερόλεπτα ο φακός εστιάζει πάνω στο πρόσωπο της μιας κοπέλας που κλαίει με αναφιλητά ακουμπισμένη σε ένα τοίχο. Μόλις την έδιωξε η μητέρα της από το σπίτι λέγοντάς της να μην ξαναπατήσει γιατί οι γείτονες κουτσομπολεύουν.

Και η δεύτερη: αφού η κοπέλα αποτυγχάνει να βγάλει διαβατήριο για να πάει στην Ισπανία να δει τον πατέρα της, τον παίρνει τηλέφωνο λέγοντάς του ότι δεν τα κατάφερε. Αυτός της λέει ότι θα έλθει ο ίδιος να τη δει. Λάμπει από χαρά. Αφού τελειώσει η συνομιλία, η κάμερα εστιάζει επί 27 δευτερόλεπτα πάνω στο πρόσωπό της που λάμπει από ευτυχία.

Παρόλο που ξέρουμε ότι το Μαρόκο, με εξαίρεση ίσως την Τυνησία, είναι η πιο «φιλελεύθερη» αραβική χώρα (η μόνη φεμινίστρια που μπορεί να ζει και να εργάζεται στη χώρα της, διαβάσαμε παλιά στο διαδίκτυο, είναι η μαροκινή Φάτιμα Μερνίσι, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Mohammad V στη Ραμπάτ), δεν μας προκάλεσε και ιδιαίτερη έκπληξη ότι η ταινία είναι απαγορευμένη εκεί. Και δεν νομίζω ότι είναι μόνο οι τολμηρές σκηνές που ενόχλησαν.