Camilo Tavares, O dia que durou 21 años (Η μέρα που κράτησε 21 χρόνια, 2012)

Camilo Tavares, O dia que durou 21 años (Η μέρα που κράτησε 21 χρόνια, 2012)

Από σήμερα στο Στούντιο και στην Αλκυονίδα.

  Μπορεί να ισχύει το «μια εικόνα χίλιες λέξεις» αλλά ισχύει και το αντίστροφο, «μια λέξη χίλιες εικόνες»· ή, για την ακρίβεια, μια πρόταση ή μια παράγραφος χίλιες εικόνες. Περισσότερα για το πραξικόπημα αυτό στην Βραζιλία έμαθα από το σχετικό λήμμα της βικιπαίδειας.

  Τη γενική εικόνα την έχουμε. Οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε όλα τα πραξικοπήματα της Λατινικής Αμερικής. Χρησιμοποιούν ως επιχείρημα την ανάσχεση της κομμουνιστικής εξάπλωσης, ιδιαίτερα μετά την κουβανική επανάσταση. Και βέβαια κάποιες φορές τους ξεφεύγει και πετάνε και το «πλήττονται τα συμφέροντά μας», συμφέροντα οικονομικά.

  Άτυχοι οι βραζιλιάνοι, η δικτατορία τους κράτησε 21 χρόνια, ακριβώς το τριπλάσιο από ό,τι σε μας, από το 1964 με την ανατροπή του αριστερίζοντος João Goulart μέχρι το 1985. Όμως καλύτερα να μεταφράσω από τη βικιπαίδεια που έχει αρκετές πληροφορίες για την ταινία.

  «Το έργο ξεκινάει από την κρίση που προκλήθηκε με την παραίτηση του προέδρου Jânio Quadros τον Αύγουστο του 1961 και φτάνει μέχρι το 1969, με την απαγωγή του τότε πρέσβη των ΗΠΑ στη Βραζιλία, του Charles Burke Elbrik από ένοπλες ομάδες. Έγινε ανταλλαγή για την απελευθέρωσή του με 15 πολιτικούς κρατουμένους που αργότερα εξορίστηκαν από τη χώρα. Ανάμεσά τους ήταν και ο δημοσιογράφος  Flávio Tavares, πατέρας του Camilo».

  Η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους της Βραζιλίας στις 29 Μαρτίου του 2013, και αργότερα προβλήθηκε και στην τηλεόραση σε τρία επεισόδια των 26 λεπτών το κάθε ένα.   

  Στην ταινία παρακολουθούμε συνεντεύξεις και αρχειακό υλικό. Μαθαίνουμε ότι ο Κένεντι ήταν υπέρ της ανατροπής του καθεστώτος. Μετά τη δολοφονία του ο Λύντον Τζόνσον που τον διαδέχτηκε απλώς συνέχισε την πολιτική του.

  Ναι, είχα περιέργεια να διαβάσω για τον ανατραπέντα πρόεδρο. Ζει ακόμη; Και βλέπω ότι πέθανε το 1978, επισήμως από καρδιακή προσβολή αλλά με υποψίες που με τα χρόνια, έπειτα από κάποιες μαρτυρίες, γίνονται πιο βάσιμες, ότι δηλητηριάστηκε.

  Έλεγα ότι μια μεγάλη υπηρεσία του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι ότι, εξαιτίας του φόβου της εξάπλωσης του κομμουνισμού, δίδονταν κάποια προνόμια και παροχές στους εργαζόμενους, που μετά την κατάρρευσή του περιστέλλονται όλο και περισσότερο. Στη Λατινική Αμερική όμως, εξαιτίας αυτού του φόβου, οι ΗΠΑ επέβαλαν στυγνές δικτατορίες. Βέβαια η δικτατορία στην Βραζιλία έγινε σχεδόν αναίμακτα (διάβασα για επτά νεκρούς, φοιτητές κυρίως σε διαδηλώσεις), όμως στη συνέχεια η αντίσταση στη δικτατορίας στοίχισε τη ζωή σε πολλούς αγωνιστές.

  Να το γράψω και αυτό, δεν ξέρω αν έγινε τελικά η δημοσιογραφική προβολή στην Αλκυονίδα που υποτίθεται ότι ήταν για τις 10 η ώρα στις 19 του μηνός. 10.05 που πήγα βρήκα τα ρολά κατεβασμένα. Ευτυχώς υπήρχε η ταινία στο youtube, από όπου την είδα. Βέβαια τα πορτογαλικά μου δεν είναι και τόσο καλά (ευτυχώς υπήρχαν πορτογαλικοί υπότιτλοι), όμως τουλάχιστον στο μισό της ταινίας ακούμε αγγλικά.