«Τα παράπονα στο δήμαρχο» είναι μια απολαυστικότατη
κωμωδία με τους Ficarra και Picone, οι
οποίοι γράφουν, σκηνοθετούν και παίζουν οι ίδιοι στα έργα τους.
Τον παλιό δήμαρχο τον έχουν βαρεθεί, καιρός
για αλλαγή. Ψηφίζουν τον ιδεαλιστή καθηγητή που, όταν εκλέγεται, αποφασίσει να
εφαρμόσει όλα όσα υποσχέθηκε στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Όμως οι συμπολίτες
του ενοχλούνται. Η νομιμότητα και οι κανονισμοί δεν τους βολεύουν,
συνειδητοποιούν ότι με τον παλιό δήμαρχο ήταν καλύτερα, καθώς ανεχόταν την
ασυδοσία τους. Έτσι συνωμοτούν ώστε να τον κάνουν να παραιτηθεί.
Θα τα καταφέρουν;
Η κωμωδία συχνά στηρίζεται στην υπερβολή, και
τα εφέ υπερβολής εδώ ήταν άφθονα, και σκορπούσαν το γέλιο. Να το ξαναγράψω, ένα
βασικό κριτήριο για μένα για να μου αρέσει μια κωμωδία είναι το πόσο γελάω.
Βέβαια υπάρχουν και κωμωδίες που δεν γελάς αλλά απλά χαμογελάς, και πολλές είναι πολύ καλύτερες. Τέτοιες είναι για
παράδειγμα οι κωμωδίες του Woody Allen, που τον θεωρώ κορυφαίο. Αλλά τις πρώτες
δεν τις βλέπω καθόλου με περιφρόνηση, κάθε άλλο μάλιστα.
Θα το γράψω επί τη ευκαιρία, θεωρώ τα
πολιτικά ανέκδοτα στην πλειοψηφία τους κρύα. Όμως θα γελάσω με ένα έξυπνο
ανέκδοτο έστω και αν πολιτικά με βρίσκει αντίθετο.
Γιατί επί τη ευκαιρία;
Γιατί το θέμα αυτής της κωμωδίας μου έφερε
στο νου το «Μαζί τα φάγαμε». Η παροιμία λέει ότι «από την κεφαλή βρωμεί το ψάρι»,
όμως στα «Παράπονα στο δήμαρχο» φαίνεται το αντίθετο, ότι πρωτίστως «βρωμεί» ο
λαός, πράγμα που δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Παρ’ όλα αυτά το στέκι «Αμπάριζα» στο Γαλάτσι
(Λυσίου και Γαλακηδών) θα προβάλει αυτή την ταινία την Κυριακή στις 8.30. Τους βλέπω
να έχουν πέσει στην ίδια λούπα με την Αλκυονίδα που προβάλει την ταινία του
Βίταλι Μάνσκι «Under the sun».
Ξέχασα να το γράψω, το σημειώνω τώρα, μου θύμισε τον «Εχθρό του λαού» του Ίψεν.
Ξέχασα να το γράψω, το σημειώνω τώρα, μου θύμισε τον «Εχθρό του λαού» του Ίψεν.
Posts
No comments:
Post a Comment