Woody Allen, Το πορφυρό ρόδο του Καΐρου
(1985)
Δυο είναι οι σκηνοθέτες που ξαναΐδα,
ξεκινώντας χρονολογικά από το πρώτο τους έργο, ο Ακίρα Κουροσάβα και ο Woody Allen. Δεν έγραψα όμως παρά για λίγα έργα τους, του Woody Allen για όλα τα τελευταία του. Στη σελίδα μου για τον κινηματογράφο μπορεί να δεις κανείς για ποιες ταινίες
τους έχω γράψει, καθώς έχω ταξινομημένους τους σκηνοθέτες αλφαβητικά. Χθες
βράδυ στο «Σχολείο του σινεμά» είδαμε το «Πορφυρό ρόδο του Καΐρου».
Στην ταινία αυτή είναι όλος ο Woody Allen. Καταρχάς είναι επινοητικός αφηγηματικά, όπως και σε πάρα πολλές ταινίες
του άλλωστε. Εδώ συμφύρει τα δυο αφηγηματικά επίπεδα, με τον ήρωα της ταινίας
την οποία βλέπει η Μία Φάροου, γλυκύτατη όπως πάντα, να κατεβαίνει από την
οθόνη και να την πλησιάζει. Οι υπόλοιποι της ταινίας είναι από αμήχανοι έως
αγανακτισμένη μ’ αυτή την αποχώρηση. Και πλέκεται ένα ειδύλλιο, αρχικά με τον
ήρωα της ταινίας και στη συνέχεια με τον ηθοποιό που τον ενσαρκώνει. Στο σπίτι
της δεν τα πηγαίνει καθόλου καλά με τον άντρα της, ο οποίος είναι ένας
ανεπρόκοπος που κατά διαστήματα τη δέρνει. Δεν τον βλέπουμε να τη κτυπάει, το
λέει η ίδια. Δυο φορές δοκιμάζει να φύγει από το σπίτι, όμως επιστρέφει. Δεν
έχει τη δύναμη για το μεγάλο όχι, για το μη-συμβιβασμό.
Με το στόρι αυτό ο Γούντι Άλεν θίγει το
ζήτημα της λειτουργίας της τέχνης. Στο διδακτορικό μου είχα υποστηρίξει ότι μια
βασική λειτουργία της λογοτεχνίας, της αφηγηματικής τουλάχιστον, είναι η σε
φαντασιακό επίπεδο βίωση καταστάσεων που δεν μπορούμε να ζήσουμε στην
πραγματική μας ζωή. Εμείς οι άντρες ζούμε εκ του ασφαλούς περιπέτειες, οι δε
γυναίκες μεγάλους έρωτες. Βέβαια η «απόλαυση του κειμένου» έρχεται πρώτη.
Πάνω σ’ αυτό το πρωτότυπο στόρι ο Γούντι Άλεν
κολλάει χιουμοριστικά και σατιρικά επεισόδια και ατάκες. Και βέβαια δεν λείπει
και ο μεταφυσικός του προβληματισμός για τον Θεό που τον συναντάμε σε πάρα
πολλά έργα του. Το σεξ, περιέργως, απουσιάζει, όπως απουσιάζουν και οι ψυχίατροι
και οι ψυχαναλυτές.
Σίγουρα είναι μια από τις καλύτερες ταινίες
του.
No comments:
Post a Comment