Feng Xiaogang, Personal tailor (私人订制 2013)

Feng Xiaogang, Personal tailor (私人订制 2013)

  Εν όψει της προβολής της ταινίας του Feng Xiaogang «Δεν είμαι η μαντάμ Μποβαρί» από την Πέμπτη 14-12-2017, γράφουμε για όλες του τις ταινίες. Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την «Back to 1942». Η επόμενη, αύριο, θα είναι για τη «Δεν είμαι η μαντάμ Μποβαρί».

  Η ταινία έχει το ίδιο θέμα με το «The dream factory», όμως κινείται πολύ περισσότερο προς το σατιρικό παρά στο απλά χιουμοριστικό.

  Και εδώ έχουμε τέσσαρα πρόσωπα, που είναι όμως δυο άντρες και δυο γυναίκες, οι οποίοι αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν τα όνειρα των πελατών τους.

  Η ταινία ξεκινάει με ασπρόμαυρο, υποδηλώνοντας τον χρόνο του επεισοδίου της υλοποίησης της φαντασίωσης: μια κρατούμενη των γερμανών στη διάρκεια του πολέμου, με τη βοήθεια ενός γερμανού αξιωματικού δραπετεύει. Στη συνέχεια περνάμε στο έγχρωμο. Ο ταξιτζής, αγανακτισμένος από τη διαφθορά των υψηλά ισταμένων, θέλει να φαντασιωθεί ότι είναι ένα τέτοιο άτομο, «με δύναμη και επιρροή». Στη διάρκεια της υλοποίησής της θα δείξει σθεναρή αντίσταση στη δωροδοκία που θα επιχειρήσουν διάφοροι. Είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια επεισόδιο, σχεδόν η μισή ταινία, με αρκετές χιουμοριστικές και σατιρικές σκηνές. Η τελευταία ήταν εκείνη που αντιστέκεται στο φλερτ της γραμματέως του. Κάνει δηλαδή τα αντίθετα από αυτά που κάνει συνήθως ένα άτομο που έχει «δύναμη και επιρροή». Αναγνωρίζει όμως πόσο δύσκολο είναι να αντισταθείς στους πειρασμούς όταν βρίσκεσαι σε τέτοια θέση. 

  Αρχή άνδρα δείκνυσι έλεγαν η πρόγονοί μας. Όταν βρεθείς σε θέση εξουσίας θα φανεί ποιος πραγματικά είσαι.

  Επίσης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διαφθορά είναι μεγάλο πρόβλημα, αλλά η ανικανότητα ακόμη μεγαλύτερο.

  Το επόμενο επεισόδιο είχε πολύ πλάκα. Αναφέρεται στον κινηματογράφο. Το άτομο που θέλει να υλοποιήσουν τη φαντασίωσή του είναι σκηνοθέτης. Έχει κερδίσει ένα αγαλματάκι, σαν όσκαρ, για την «Πιο χυδαία ασιατική υπερπαραγωγή». –Και αυτό εδώ (τους δείχνει ένα όσκαρ), το κέρδισα για την «πιο χυδαία ξένη ταινία». Αργότερα βλέπουμε και μια σκηνή απονομής όσκαρ για την πιο χυδαία ταινία, με τον  Τσάκι Τσαν σε ρόλο cameo να το απονέμει.

  Μια συζήτηση που ακολουθεί είχε ενδιαφέρον.

  –ο κινηματογράφος δεν είναι υψηλή τέχνη, είναι φτηνή διασκέδαση, ειπώθηκε ανάμεσα στα άλλα.

  Αντέγραψα κάποιες ατάκες ακόμη.

  (Για μια ταινία): Μηδενικές εισπράξεις και ακαταλαβίστικη όσο δεν παίρνει.

  (Για αστυνομικούς): Πυροβολείς πρώτα και μετά κάνεις έρευνα.

  (Για το «Σοκ υψηλής κουλτούρας»): Ένα από τα συμπτώματά της είναι η αδυναμία να χωνέψεις τους κλασικούς, Ανατολής και Δύσης.

  -Είναι ζήτημα ζωής και εισπράξεων. Πρέπει να τον σώσεις. Πρέπει να αποφύγει την πολιτισμική υπερδιέγερση.

   -Είχες μια υπερβολική δόση υψηλής κουλτούρας. Μόνο το καραοκέ μπορεί να σε σώσει τώρα.

   -Χρειάζεται μετάγγιση αληθινού και ευγενικού αίματος.

   -Έχει μείνει καθόλου τέτοιο στην Κίνα;

  Τελικά βρίσκουν ένα αθώο νεαρό, που τον υποδύεται εκείνος που έπαιζε  τον ίδιο ρόλο στο «Ένας κόσμος χωρίς κλέφτες», για να του πάρουν αίμα. Και ενώ κάνουν μετάγγιση ο Ge You, σχεδόν μόνιμος πρωταγωνιστής του Φενγκ Σιαογκάνγκ, λέει στη συνεργάτιδά του, ψιθυριστά: -Αν κάνεις παιδιά μην τα αφήσεις να γίνουν καλλιτέχνες.

  Θα αναφέρω το τελευταίο επεισόδιο της ταινίας, χωρίς αυτό να θεωρηθεί spoiler. Τα χιουμοριστικά επεισόδια σε μια κωμωδία είναι συχνά ανεξάρτητα.

  Είναι η Ημέρα της Συγνώμης. Ο ένας συνεργάτης ζητάει συγνώμη από τη γη για το βιασμό που της έχει γίνει. Η μια συνεργάτιδα ζητάει συγνώμη από τον ήλιο, που με την καπνομίχλη φαίνεται αρκετά θολός. Η άλλη συνεργάτιδα αναφέρεται στην καταστροφή των δασών. Και ο Ge You ζητάει από το νερό ενός ποταμού συγνώμη που το μόλυναν τόσο πολύ. Εκείνη τη στιγμή τον πλησιάζει ένας δημοσιογράφος από ένα κανάλι για να του κάνει κάποιες ερωτήσεις. –Αν είχατε ένα εκατομμύριο θα θέλατε να το χαρίσετε σε άτομα που έχουν ανάγκη; -Όλο; Ναι, όλο. Μετά από κάποια σκέψη: -Ναι, θα το χάριζα. –Και αν είχατε δέκα εκατομμύρια; -Μα φυσικά. –Αν είχατε εκατό εκατομμύρια; -Σίγουρα θα τα χάριζα. –Ας υποθέσουμε ότι είχατε ένα αυτοκίνητο, θα το δωρίζατε; -Όχι. –Καλά, εδώ μας είπατε ότι θα χαρίζατε ακόμη και εκατό εκατομμύρια, γιατί δεν θα χαρίζατε ένα αυτοκίνητο; -Γιατί έχω αυτοκίνητο.