Henry Cornelius, Passport to Pimlico (1949)

Henry Cornelius, Passport to Pimlico (1949)

  «Σε μια γειτονιά του Λονδίνου μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, από μια ελεγχόμενη έκρηξη βόμβας αποκαλύπτεται ένας κρυμμένος θησαυρός, ικανός να αλλάξει την μορφή ολόκληρης της Αγγλίας! Μέσα στα έγγραφα που βρίσκονται, είναι και το βασιλικό διάταγμα με το οποίο παραχωρείται η περιοχή στον δούκα της Βουργουνδίας! Οι κάτοικοι αντιλαμβάνονται ότι έχουν την δύναμη να αλλάξουν το πεπρωμένο τους και ζητούν ανεξαρτησία, σαν νόμιμοι δικαιούχοι και απόγονοι του δούκα!».

  Αυτή είναι χοντρικά η υπόθεση του «Διαβατηρίου για το Πίμλικο» που είδαμε χθες στο «Σχολείο του σινεμά». Πρόκειται για μια από τις ταινίες των Ealing studios, μιας μικρής εταιρείας παραγωγής που όχι μόνο έδωσε εξαιρετικές ταινίες, αλλά ήταν και υπόδειγμα ως προς τις εργασιακές συνθήκες του προσωπικού της.

  Η ταινία είναι βασικά κωμωδία, με πολλές σατιρικές αιχμές, εξακοντιζόμενες τόσο στους προς τα πάνω (οι δυο υπουργοί που πάνε να φορτώσουν το πρόβλημα ο ένας στον άλλο, κ.ά) όσο και στους προς τα κάτω (Οι άνθρωποι που πάνε να επωφεληθούνε όσο γίνεται από την καινούρια κατάσταση που δημιουργήθηκε στη «χώρα» τους, μαύρη αγορά κ.λπ.).

  Η κυβέρνηση αποφασίζει κάποια στιγμή να θέσει το Pimlico σε αποκλεισμό. Οι κάτοικοί του λιμοκτονούν. Και οι λονδρέζοι, αψηφώντας την κυβέρνησή τους, βρίσκουν τρόπους να περάσουν τρόφιμα στους ταλαιπωρημένους Βουργούνδιους. Είναι από τα επεισόδια που μου άρεσαν περισσότερο στην ταινία.