Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε
επανέκδοση.
Ιερό τέρας του ισπανικού κινηματογράφου ο
Αλμοδόβαρ, έχω δει πολλές ταινίες του εδώ και χρόνια. Με συγκίνησε ιδιαίτερα το
«Habla con ella», Μίλα της. Καθώς τότε δεν είχα blog δεν έχω γράψει γι’ αυτές, όμως έχω
γράψει για τις «Ραγισμένες αγκαλιές» και για την «Χουλιέτα». Με τις επανεκδόσεις σίγουρα θα γράψω και για άλλες.
Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία (απεφάνθη
το υπουργικό συμβούλιο, σε γελοιογραφία), όμως η φτώχεια πολύ συχνά φέρνει τη
δυστυχία. Ο άνδρας δουλεύει ταξιτζής, η γυναίκα (εντυπωσιακή ερμηνεία από την
Κάρμεν Μάουρα) δουλεύει καθαρίστρια. Δεν τα βγάζουν πέρα, το ψυγείο τους είναι
άδειο, πολλές φορές δεν έχει να φτιάξει ούτε το τοστ του γιου της για το
σχολείο. Ένας άλλος γιος που βγάζει χαρτζηλίκι πουλώντας ναρκωτικά και μια
πεθερά, η μάνα του άντρα, αποτελούν την δυστυχισμένη οικογένεια. Όχι, δεν έχουν
σκύλο, έχουν όμως μια σαύρα που την περιμάζεψαν από το πάρκο η πεθερά με τον
εγγονό της, προς μεγάλη αγανάκτηση του γιου της.
Η ταινία ξεκινάει σαν τραγικωμεντί αλλά
καταλήγει σε δράμα. Ένα χαστούκι στη γυναίκα από τον άντρα της θα προκαλέσει την
αντίδρασή της, θα τον κτυπήσει με ένα κουτσούρι στο κεφάλι. Δεν πήρε χαμπάρι
αμέσως ότι τον άφησε νεκρό.
Και πάλι δεν θα λειτουργήσει η ποιητική
δικαιοσύνη όπως δεν λειτούργησε και στην «Πισίνα». Εξάλλου ένα επουράνιο δικαστήριο, όχι των ανθρώπων, θα την
αθώωνε.
Γράφω, γράφω, και χωρίς να το καταλάβω κάνω
σπόιλερ. Σταματάω εδώ, δεν θα πω το τέλος. Θα πω μόνο ότι και μέσα σ’ αυτή την
αφόρητη δυστυχία χωράει μπόλικη αγάπη: των αγοριών προς τη μαμά -και αντίστροφα
βέβαια, αυτονόητο αυτό- και της καλόψυχης πόρνης που ζει στη διπλανή πόρτα προς
όλους τους.
Posts
No comments:
Post a Comment