Από σήμερα στο
Στούντιο και στο Μικρόκοσμο.
Μετά τη «Μοίρα» είναι η δεύτερη ταινία του
Φριτς Λανγκ που βλέπω, ή, για να είμαι πιο ακριβής, για την οποία γράφω, μια
και δεν αποκλείεται στο παρελθόν να είδα και άλλες ταινίες του.
Όταν διάβασα ότι αναφέρεται σε ένα σήριαλ
κίλερ είπα να μην τη δω, θυμάμαι που σηκώθηκα και έφυγα στη μέση της
δημοσιογραφικής προβολής της ταινίας του Lars von Trier «Το
σπίτι που έκτισε ο Τζακ». Αλλά σκέφτηκα, Φριτζ Λανγκ είναι αυτός. Βέβαια, Lars
von
Trier
ήταν κι αυτός, αγαπημένος μου, και το μετάνιωσα, όμως με την
ταινία του Φριτζ Λανγκ δεν το μετάνιωσα καθόλου. Οι σκηνές horror
του Trier
έλλειπαν παντελώς από την ταινία του Λανγκ.
Αυτός ο κατά
συρροή δολοφόνος σκοτώνει μικρά κορίτσια. Η αστυνομία κάνει τα πάντα για να τον
συλλάβει. Οι συχνές επιδρομές τους σε μπαρ και γενικά χώρους όπου συχνάζουν οι
κάθε λογής παράνομοι εμποδίζουν τις δουλειές τους. Τι θα γίνει λοιπόν, θα
μείνουμε στην ανεργία; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει, να τον πιάσουμε εμείς.
Η αστυνομία
δεν μπορεί βέβαια να επιστρατεύσει τους παράνομους, όμως επιστρατεύει τους
ζητιάνους.
Οι ζητιάνοι θα
τον εντοπίσουν, οι παράνομοι θα τον συλλάβουν. Και θα τον δικάσουν, όπως στα
λαϊκά δικαστήρια του ΕΑΜ. Συγκλονιστική η ερμηνεία του Peter Lorre στην απολογία του, κατά την οποία αποκαλύπτεται
ο διαταραγμένος ψυχισμός του. Να τον σκοτώσουμε!!! ουρλιάζουν οι παράνομοι.
Όμως στο μεταξύ καταφθάνει η αστυνομία. Θα περάσει φυσικά από δίκη. Και το
αποτέλεσμα της δίκης; Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο εφέ έκπληξης, που δεν θέλω να το
αποκαλύψω, αρκετό σπόιλερ έκανα.
Και ένα μεγάλο
ατού της ταινίας, και όχι μόνο για μένα φαντάζομαι, είναι οι άφθονες πινελιές
χιούμορ του.
Posts
No comments:
Post a Comment