Craig Mazin, Superhero movie (2008)

Craig Mazin, Superhero movie (2008)

  Το έχω διαπιστώσει ότι κάποιες φορές διαφέρω ως προς την αίσθηση του χιούμορ, αλλά και γενικότερα ως προς το γούστο, από τους πολλούς. Αυτό το λέω γιατί χθες βράδυ απόλαυσα με το γιο μου την κωμωδία «Superhero movie» (πάντα κωμωδίες βλέπουμε μαζί, συνήθως αυτές που επιλέγει ο ίδιος, κωμωδίες που έχει ξαναδεί και του άρεσαν), η οποία έχει βαθμολογία στο IMDb μόλις 4,5. Μου εξηγούσε τις παρωδιακές σκηνές, κυρίως αυτές του spiderman.

  Το μοτίβο είναι γνωστό: ο νεαρός, σχεδόν πάντα ντροπαλός, ερωτευμένος με μια κοπέλα που τα έχει με άλλον, τελικά θα την κατακτήσει.

  Πώς τα καταφέρνει σ’ αυτή την ταινία; Μα με το να αποκτήσει υπερδυνάμεις. Αρχικά θα σώσει ανθρώπους των οποίων η ζωή κινδυνεύει, θα τους σώσει από κακοποιούς, και στη συνέχεια θα σώσει ένα σωρό κόσμο από τον κακό ο οποίος θέλει να μεταβιβάζει στον εαυτό του τις ζωτικές δυνάμεις τους για να γίνει αθάνατος. Στο τέλος θα σώσει και την ίδια.

  Πολύ μου άρεσε αυτή η ταινία με το ραμπαιλεϊκό της χιούμορ (έχω ξαναγράψει ότι κι εγώ είμαι ραμπαιλεϊκός στις κριτικές μου), δηλαδή χοντρό χιούμορ αν και όχι συνυφασμένο με το κουλτουριάρικο εδώ, με σχεδόν όλες τις σκηνές της από απολαυστικές μέχρι κυριολεκτικά σπαρταριστές. Και επειδή βλέπω ότι αδικήθηκε της έβαλα 8 στο IMDb αντί για 7 που σκόπευα αρχικά. Πάνω από 7 βάζω μόνο σε εξαιρετικές ταινίες σινεφίλ, π.χ. τα «Όνειρα» του Κουροσάβα.