Και πάλι ο Βέντερς κάνει αστυνομική ταινία (neo-noir, mystery film τη χαρακτηρίζει η βικιπαίδεια, αλλά αυτά για μένα είναι ψιλές
αποχρώσεις), χωρίς όμως τις υπαρξιακές διαστάσεις του «Αμερικάνου
φίλου», και γι’ αυτό θα πω ότι δεν μου άρεσε· για την ακρίβεια, μου άρεσε
όπως και οι ταινίες αντίστοιχες της παραλογοτεχνίας που βλέπω κάποιες φορές
αργά το βράδυ, για χαλάρωση (όχι, παραλογοτεχνία δεν διαβάζω, τρώει πολύ χρόνο).
Πολεμικές ταινίες με αεροπλάνα είναι οι αγαπημένες μου, και μάλιστα οι παλιές,
όχι οι καινούριες που τα αεροπλάνα είναι ψηφιακά κατασκευασμένα.
Η ταινία μου θύμισε μια άλλη ταινία που είδα πρόσφατα, την «Αγκάθα,
η εξιχνίαση ενός φόνου». Σ’ αυτήν
κεντρικός χαρακτήρας είναι η Αγκάθα Κρίστι. Στην ταινία του Βέντερς, μεταφορά
από μυθιστόρημα, το σενάριο της οποίας, δυστυχώς, δεν συνυπογράφει, γι’ αυτό ίσως
μου άρεσε λιγότερο από το «Ένας αμερικάνος φίλος», κεντρικός χαρακτήρας είναι ο
επίσης συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Ντάσιελ Χάμετ («Το γεράκι της Μάλτας»).
Εμπλέκεται σε μια ιστορία με πάρα πολλές περιπλοκές που συχνά με μπερδεύουν στα
τέτοια έργα, ένας από τους λόγους που δεν μου αρέσουν, και γι’ αυτό δεν θέλω να
μιλήσω γι’ αυτήν. Όσοι θέλετε μπορείτε να τη διαβάσετε στη βικιπαίδεια. Να πω μόνο ότι χώρος της πλοκής
είναι η Chinatown, με μια κινέζα πόρνη που ο πατέρας
της την πούλησε όταν ήταν εννέα χρονών για 5.000 δολάρια αν θυμάμαι καλά. Αυτό
βέβαια στην προ-κομμουνιστική περίοδο, ο Μάο δεν θα επέτρεπε ποτέ κάτι τέτοιο.
Posts
No comments:
Post a Comment