Ένα κινηματογραφικό συνεργείο γυρίζει μια ταινία στην Πορτογαλία, στις
ακτές του Ατλαντικού. Ο παραγωγός που έχει τα λεφτά έχει πάει στη Λισαβώνα.
Τους τελειώνει το φιλμ, σταματάνε τα γυρίσματα και τον περιμένουν να γυρίσει.
Αφού είχαμε δει κάποιες σκηνές από την ταινία που γύριζαν (επιστημονικής
φαντασίας), βλέπουμε τώρα πώς περνάνε τον καιρό τους περιμένοντας τον Γκοντό,
τον παραγωγό. Ένα ζευγάρι, δυο φίλοι, δυο μικρά κορίτσια βρίσκονται ανάμεσα στο
συνεργείο.
Τελικά ο Φρίντριχ, ο σκηνοθέτης, θα πάει στη Λισαβώνα να τον αναζητήσει.
Θα τον βρει, αλλά χρήματα γιοκ.
Η ταινία μου θύμισε το «8,1/2» του Φελίνι. Το σασπένς για το πότε
θα έλθει ο σκηνοθέτης είναι υποτυπώδες, οι σκηνές που βλέπουμε ανάμεσα στα μέλη
του συνεργείου δεν προωθούν τη δράση, είναι απλά δεικτικές χαρακτήρων και
καταστάσεων, ενώ κάποιες συζητήσεις, όπως για την πλοκή σε ένα έργο και για το
ασπρόμαυρο (η ταινία είναι ασπρόμαυρη) έχουν ενδιαφέρον.
Στο τέλος του έργου βλέπουμε τον παραγωγό που είναι αγκαλιασμένος σε
αποχαιρετισμό με τον Φρίντριχ να δέχεται ένα πυροβολισμό στην πλάτη. Σωριάζονται
και οι δυο κάτω. Στην επόμενη σκηνή βλέπουμε τον Φρίντριχ να φιλμάρει,
κρατώντας την κάμερα σαν να κρατάει όπλο. Μετά βλέπουμε να δέχεται κι αυτός μια
σφαίρα στο στήθος. Σωριάζεται χάμω. Η κάμερα, λυγισμένη στο χέρι του,
εξακολουθεί να γράφει, το τελευταίο πλάνο της ταινίας.
Νομίζω πως αυτό που θέλει να πει ο ποιητής, δηλαδή ο Βέντερς, είναι ότι
πραγματικότητα και μυθοπλασία μπορεί να είναι συχνά αξεδιάλυτα. Πάντως,
συγκρίνοντάς την με τις άλλες ταινίες του, δεν θα πω ότι μου άρεσε. Θέλω σε μια
ταινία να υπάρχει πλοκή, ένα θέμα που σχολιάζεται και στην ταινία, της οποίας η
πλοκή είναι εντελώς υποτυπώδης. Να πω επίσης ότι δεν είμαι καθόλου φαν του
ασπρόμαυρου. Σαν εμένα είναι κι άλλοι, και σ’ αυτούς απαντάει με αυτή την
ταινία ο Βέντερς.
Posts
No comments:
Post a Comment